Επιτάφιος Θρήνος – Μεγάλη Παρασκευή: Η Ζωή εν τάφω, Ω γλυκύ μου Έαρ, Αι γενεαί πάσαι (vid)

Τα Εγκώμια στη βυζαντινή υμνολογία είναι ειδικά τροπάρια που ψάλλονται κατά τον όρθρο του Μεγάλου Σαββάτου.

Κατά την τελετουργία ψάλλονται το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, εντός των ναών, λίγο πριν την εκφορά του Επιταφίου, όπου μερικά εξ αυτών και επαναλαμβάνονται κατά την εκφορά.

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;

Πρόκειται για 185 σύντομα τροπάρια που παρεμβάλλονται μετά τον 118ο ψαλμό, (ψαλμό του Αμώμου) ακολουθώντας σε τρεις στάσεις.

Η πρώτη στάση σε ήχο πλάγιο α΄ αρχίζει με το εγκώμιο «Η ζωή εν τάφω, κατετέθης, Χριστέ…».
Η δεύτερη στάση σε ήχο πλάγιο α΄ αρχίζει με το εγκώμιο «Άξιον εστί μεγαλύνειν σε τον Ζωοδότην…» και
Η τρίτη στάση σε ήχο γ΄ αρχίζει με το εγκώμιο «Αι γενεαί πάσαι ύμνον τη ταφή Σου προσφέρουσι, Χριστέ μου».

Και οι τρεις παραπάνω στάσεις καταλήγουν με το ίδιο εγκώμιο με το οποίο ξεκινούν ενώ ο ιερέας ή αρχιερέας που λειτουργεί θυμιατίζει τον επιτάφιο και από τις τέσσερις πλευρές του. Στη συνέχεια ακολουθούν ευλογητάρια και στιχηρά ιδιόμελα.

Τα εγκώμια αυτά είναι από «τα πιο αγαπητά ψάλματα των ορθοδόξων», γεμάτα από έντονα συγκινησιακά αισθήματα.

Ιστορικά αποδίδονται κυρίως ως λαϊκής έμπνευσης δημιουργήματα που φέρονται σε κώδικες με διάφορες παραλλαγές.

Τα εγκώμια του επιταφίου αποτέλεσαν και τα πρότυπα της δημιουργίας ομοίων για την Κοίμηση της Θεοτόκου, για τον Άγιο Νικόλαο και άλλα.