Πως το χρόνιο στρες μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο από καρκίνο

Αυξημένες πιθανότητες για θάνατο από καρκίνο μπορεί να προκαλέσει το χρόνιο στρες λόγω της φθοράς που επιφέρει στον οργανισμό σύμφωνα με νέα μελέτη.

Όπως αναφέρει ο independent o καρκίνος είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου στις ΗΠΑ και εκτιμάται ότι ήταν υπεύθυνος για 1,9 εκατομμύρια περιπτώσεις και πάνω από 600.000 θανάτους μόνο το 2021.

Μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα σε επιστημονικό περιοδικό αναφέρει πως οι άνθρωποι με υψηλά επίπεδα αυτής της αθροιστικής φθοράς με την πάροδο των ετών, γνωστή ως αλλοστατικό φορτίο, είχαν 2,4 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο από ό,τι εκείνοι με χαμηλά επίπεδα στρες.

«Ως αντίδραση σε εξωτερικούς στρεσογόνους παράγοντες, το σώμα σας απελευθερώνει μια ορμόνη του στρες που ονομάζεται κορτιζόλη, και στη συνέχεια, μόλις τελειώσει το στρες, τα επίπεδα αυτά θα πρέπει να μειωθούν ξανά», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Justin Xavier Moore, επιδημιολόγος στο Medical College of Georgia και στο Georgia Cancer Center.

«Ωστόσο, αν έχετε χρόνιους, συνεχείς ψυχοκοινωνικούς στρεσογόνους παράγοντες, που δεν σας επιτρέπουν ποτέ να «κατέβετε», τότε αυτό μπορεί να προκαλέσει φθορά στο σώμα σας σε βιολογικό επίπεδο», εξήγησε ο δρ Moore.

Όσοι είχαν υψηλό αλλοστατικό φορτίο είχαν 2,4 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο

Στη μελέτη, οι επιστήμονες αξιολόγησαν τα δεδομένα 41.000 συμμετεχόντων από την Εθνική Έρευνα Υγείας και Διατροφής ή NHANES, η οποία διεξήχθη από το 1988 έως το 2019.

Υπολόγισαν αναδρομικά το αλλοστατικό φορτίο των συμμετεχόντων με βάση τον δείκτη μάζας σώματος, τη διαστολική και συστολική αρτηριακή πίεση, την ολική χοληστερόλη, τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης, αλβουμίνης, κρεατινίνης και την C-αντιδρώσα πρωτεΐνη – ένα μέτρο φλεγμονής.

Οι ερευνητές όρισαν ως υψηλό αλλοστατικό φορτίο την ύπαρξη βαθμολογίας μεγαλύτερης από 3.

Στη συνέχεια συνέκριναν δεδομένα από το Εθνικό Δείκτη Θανάτου – που διατηρείται από το Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας και τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων – με τους συμμετέχοντες για να εντοπίσουν ποιοι είχαν πεθάνει από καρκίνο και πότε.

«Η εξέταση της συσχέτισης του αλλοστατικού φορτίου με τις εκβάσεις του καρκίνου και το κατά πόσον οι εν λόγω συσχετίσεις διαφέρουν ανάλογα με τη φυλή μπορεί να δώσει πληροφορίες για νέες προσεγγίσεις στην άμβλυνση των ανισοτήτων στον καρκίνο», εξήγησαν οι ερευνητές στη μελέτη.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν, ότι όσοι είχαν υψηλό αλλοστατικό φορτίο είχαν 2,4 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο από ό,τι όσοι είχαν χαμηλό αλλοστατικό φορτίο, χωρίς να προσαρμοστούν για τυχόν δυνητικούς συγχυτικούς παράγοντες όπως η ηλικία, τα κοινωνικά δημογραφικά στοιχεία όπως η φυλή και το φύλο, η αναλογία φτώχειας προς εισόδημα και το μορφωτικό επίπεδο.

Όταν έλεγξαν την ηλικία, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα με υψηλό αλλοστατικό φορτίο εξακολουθούσαν να έχουν 28% αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν από καρκίνο.

«Αυτό σημαίνει ότι αν είχατε δύο άτομα της ίδιας ηλικίας, αν το ένα από αυτά τα άτομα είχε υψηλό αλλοστατικό φορτίο, έχει 28% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει από καρκίνο», εξήγησε ο δρ Moore.

«Ακόμα και αν αφαιρέσετε τον αγώνα, η ουσία είναι ότι τα περιβάλλοντα στα οποία ζούμε, εργαζόμαστε και παίζουμε, όπου ανταμείβεσαι για να εργάζεσαι περισσότερο και μερικές φορές θεωρείσαι αδύναμος επειδή αφιερώνεις χρόνο για τον εαυτό σου, ευνοούν το υψηλό στρες, το οποίο με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη καρκίνου και σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα», πρόσθεσε.

Κατά την προσαρμογή για άλλους παράγοντες,, όπως σημειώνει το ieidiseis.gr, όπως το φύλο και η φυλή και το μορφωτικό επίπεδο, το υψηλό αλλοστατικό φορτίο οδήγησε σε αύξηση κατά 21%, ενώ η περαιτέρω προσαρμογή για άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως το αν οι συμμετέχοντες κάπνιζαν, είχαν υποστεί στο παρελθόν καρδιακή προσβολή ή είχαν διαγνωστεί στο παρελθόν με καρκίνο ή συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, οδήγησε σε αύξηση κατά 14%, σημείωσαν οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές ζητούν να διεξαχθούν μελλοντικές μελέτες για να οριοθετηθεί η σχέση μεταξύ του χρόνιου στρες και του θανάτου από καρκίνο, ώστε να κατανοηθεί καλύτερα ο αιτιώδης μηχανισμός που εμπλέκεται.