17 Νοέμβρη: Πως θα τιμήσει η Εύβοια την 49η επέτειο

Η αγωνιστική παρακαταθήκη του αντιδικτατορικού αγώνα και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η αλύγιστη στάση των χιλιάδων εργαζομένων, νέων, γυναικών στις εξορίες, στα μπουντρούμια των φυλακών και στα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, παραμένουν οδηγός και έμπνευση για τον δικό μας σημερινό, καθημερινό βηματισμό.

Η λαϊκή εξέγερση τιμάται καθημερινά στις απεργίες και τις απεργιακές συγκεντρώσεις ενάντια στο κύμα ακρίβειας που πνίγει το λαϊκό εισόδημα, στους αγώνες που διεκδικούν αυξήσεις στου μισθούς, ζωή και δουλειά με δικαιώματα.

Καμία επιλογή στρατοπέδου ληστών!

Τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» που γράφτηκαν στις πύλες του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 παραμένουν επίκαιρα γιατί  49 χρόνια μετά οι πολεμικές συγκρούσεις και ανταγωνισμοί φουντώνουν, ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται και τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ ΗΠΑ – ΕΕ – ΝΑΤΟ – Ρωσία δολοφονούν αμάχους, σπέρνουν προσφυγιά και σκορπούν φτώχεια και πείνα σε πολλές γωνιές του πλανήτη…

Για αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα το αίτημα για απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο και τις συμμαχίες που τον διενεργούν, να σταματήσει η παράδοση υποδομών της χώρας μας στις πολεμικές μηχανές των εκμεταλλευτών μας που μετατρέπουν τα λιμάνια και τα αεροδρόμια σε «ορμητήρια πολέμου» κάνοντας το λαό μας πιθανό «στόχο».

Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή

Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που ζει ο εργαζόμενος λαός παραμένει επίκαιρο και το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» που ηχούσε στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς την περίοδο της Χούντας.

Αυτοί που μιλούν σήμερα για «βαρυχειμωνιές» για να εξασφαλίσουν την «άνοιξη» της κερδοφορίας τους, λογαριάζουν χωρίς τον βασικό παραγωγό του πλούτου, χωρίς τα εκατομμύρια των εργατών στη χώρα μας και σε όλον τον κόσμο.

Η απεργία στις 9 Νοέμβρη απέδειξε ότι ο λαός μπορεί να έρθει στο προσκήνιο. Η συγκλονιστική συμμετοχή των εργαζομένων δείχνει το δρόμο της σύγκρουσης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση στον διεκδικητικό αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς, για συλλογικές συμβάσεις, για φτηνό ρεύμα και τρόφιμα.

Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, με καλάθια της ντροπής, με Voucher και Pass, με τα επιδόματα – κοροϊδία. Δε δεχόμαστε να πληρώνουμε τον λογαριασμό της ενέργειας από τις πράσινες μπίζνες τους που ονομάζουν «πράσινη ανάπτυξη». Δε δεχόμαστε να πληρώνουμε τις κρίσεις τους, την ανάπτυξη τους, τους πολέμους τους.

Σήμερα, απέναντι σε ένα σύστημα που σαπίζει, απέναντι στην πολιτική που σπέρνει πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά, μοναδική διέξοδος είναι ο συνεχής συνεπής αγώνας αντίστασης και αντεπίθεσης, η οργάνωσή μας στα Συνδικάτα, η διεκδικητική πάλη σε κλάδους και χώρους δουλειάς.

Είναι ο αγώνας που θα στοχεύει στο κέντρο τον ταξικό αντίπαλο, τους επιχειρηματικούς ομίλους και το πολιτικό προσωπικό τους, ο αγώνας δηλαδή για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς της αντιδικτατορικής πάλης και τους αγώνες τους.