Εύβοια: «Κραυγή αγωνίας» για το ρέμα στο Ψαροπούλι Βασιλικών- «Πάλι θα πνιγούμε;»

Kαθώς ο χειμώνας έχει μπει για τα καλά στην Εύβοια «κραυγή αγωνίας» ακούγεται από τους κατοίκους στο Ψαροπούλι Βασιλικών εξαιτίας του ρέματος που κατεβαίνει και όπως επισημαίνουν δεν έχει καθαριστεί.

Ενθυμούμενοι πικρές εμπειρίες του παρελθόνος και φοβούμενοι τα χειρότερα διερωτώνται εάν «θα πνιγούμε πάλι».

Η Βόρεια Εύβοια μέτρησε πρόσφφατα τις πληγές της από την κακοκαιρία Elias.

Οι ζημιές είναι μεγάλες, οι καταστροφές εκτεταμένες, όμως, θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι και χειρότερα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής», παρεμβάσεις που έγιναν μετά τις πυρκαγιές του 2021, απέτρεψαν περαιτέρω ζημιές στην περιοχή.

«Είναι απλή λογική. Οταν οι λεκάνες απορροής είναι γεμάτες δέντρα, το νερό της βροχής πέφτει στα φυλλώματα, καθυστερεί να πέσει στο έδαφος και απορροφάται ευκολότερα. Οταν το έδαφος είναι γυμνό, δεν βρίσκει αντίσταση, σχηματίζει ρυάκια που καταλήγουν στα ρέματα, που ανάλογα με τη βροχή γίνονται ορμητικά», ανέφερε ο Νίκος Ζίγκηρης, δασάρχης Λίμνης Ευβοίας. «Αυτόν τον ρόλο καλούνται να παίξουν τα αντιδιαβρωτικά έργα που κάναμε μετά τις πυρκαγιές σε μεγάλο μέρος των καμένων περιοχών για τη συγκράτηση των εδαφών, καθώς και τα μικρά “φράγματα βάρους” μέσα στα ρέματα για τη συγκράτηση των φερτών υλικών. Σίγουρα αν δεν υπήρχαν αυτά η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη».

«Τα μικρά αντιδιαβρωτικά έργα υλοποιήθηκαν όλα τους πρώτους μήνες μετά την πυρκαγιά», τόνισε από την πλευρά της η Δέσποινα Κομίλη, διευθύντρια δασών Ευβοίας.

«Στη συνέχεια κάναμε μελέτες για “φράγματα βάρους”: 230 στην περιοχή του δασαρχείου Λίμνης και 117 στην περιοχή του δασαρχείου Ιστιαίας. Ενα σημαντικό μέρος τους έχει ήδη εκτελεστεί, απομένουν 120 στη Λίμνη και 80 στην Ιστιαία, σε πολλές περιοχές τα έργα βρίσκονται σε εξέλιξη», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τα «φράγματα βάρους» είναι η μετεξέλιξη των μικρών πέτρινων φραγμάτων, που έφτιαξαν κάποτε οι δασικές υπηρεσίες. Πρόκειται για μικρές κατασκευές που συγκρατούν τα φερτά υλικά τα οποία «κατεβάζει» το βουνό, αφήνοντας το νερό να περάσει, αλλά με μικρότερη ορμή. Αυτή θεωρείται μια ήπια παρέμβαση, η οποία σταδιακά «ενσωματώνεται» στο δασικό περιβάλλον.