Μάρτης γδάρτης: Τι σημαίνει η παροιμία και γιατί φοράμε «Μαρτάκι»;

Ο Μάρτιος είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης, παρότι η εαρινή ισημερία αρχίζει στις 20-21 Μαρτίου, που με την καλοκαιρία του «ξεγελά» τον κόσμο, για αυτό και υπάρχουν πάρα πολλές παροιμίες για αυτόν.

Παρ’ όλα αυτά ο Μάρτης θεωρείται ο καταλληλότερος μήνας για φύτεμα δένδρων και γι’ αυτό ονομάζεται και Φυτευτής, ενώ λόγω της γιορτής του Ευαγγελισμού ονομάζεται και Βαγγελιώτης.

Για αυτό και στη λαϊκή μας παράδοση υπάρχουν παροιμίες για τον μήνα Μάρτιο και της κηπουρικής/γεωργίας:

Άλλα λογαριάζει ο Μάρτης κι άλλα η Σαρακοστή.
Τα παλιόβοϊδα τα γδέρνει, τα δαμάλια τα παιδεύει.
Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης.
Αν δώσει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνο το ζευγά που ’χει πολλά σπαρμένα.
Λείπει ο Μάρτης απ’ τη Σαρακοστή;
Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε μήνες δεν ξεβάφει.
Αν δώσει ο Μάρτης και κακιώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.
Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα.
Από Μαρτιού πουκάμισο κι από Αυγούστου κάπα.
Από τον Μάρτη πουκάμισο, από τον Αύγουστο σεγκούνι.
Κάλλιο Μάρτη καρβουνιάρη, παρά Μάρτη καψαλιάρη /Καλύτερα κρύο παρά ζέστη.
Κάλλιο Μάρτη στις γωνιές, παρά Μάρτη στις αυλές. /Καλύτερα να κάνει ο Μάρτης βροχές, κρύο και να είμαστε στη γωνιά, παρά ήλιο και να είμαστε στις αυλές.
Μάρτη βροχερέ κι Απρίλη χιονερέ.
Μάρτη έβρεχε; Θεριστής χαιρότανε.
Μάρτη φύλαγε τ’ άχυρα, μη χάσεις το ζευγάρι.
Μάρτη, Μάρτη βροχερέ κι Απρίλη δροσερέ.
Μάρτης είναι νάζια κάνει, πότε κλαίει, πότε γελάει.
Τον Μάρτη ξύλα φύλαγε, μην κάψεις τα παλούκια.
Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα.
Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος, πέντε φορές εχιόνισε και πάλι το μετάνιωσε πως δεν εξαναχιόνισε!
Ο Μάρτης πενταδείλινος και ματαπεινασμένος.
Όποιος εχει κόρη ακριβή, του Μάρτη ο ήλιος μην τη δει.

«Μαρτάκι»: Γιατί φοράμε το βραχιολάκι με την άσπρη και κόκκινη κλωστή τον Μάρτη;

Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, μικροί και μεγάλοι, φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.

Ο Μάρτης είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.

Συμβολικά το λευκό και το κόκκινο χρώμα τα συναντάμε συχνά στη δεισιδαιμονία όταν είναι να αποτρέψουμε κάποιο κακό. Αυτό μνημονεύεται και από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς.

Ο Αρτεμίδωρος στα «Ονειροκριτικά» συσχετίζει τους διάφορους στεφάνους των μαγισσών,
Ο Βιργίλιος στα «Βουκολικά» αναφέρει πολύχρωμους μίτους περιδεμένους τρεις φορές σε εικόνα ερωμένου για να τον σαγηνέψουμε
Ο Πετρώνιος αναφέρει όμοιες μαγγανείες, όπου δένουμε πολύχρωμο στήμονα στον τράχηλο
Οι Βυζαντινοί αναφέρουν τη χρήση βαμμένης κλωστής κατά της βασκανίας