Χαλκίδα: Ρημάζει ο τάφος του Σκαρίμπα – Τι γίνεται με το μνημείο
Στη Βουλή τέθηκε το θέμα της κατάστασης του ταφικού μνημείου του Γιάννη Σκαρίμπα.Δυστυχώς, το ταφικό μνημείο του σπουδαίου λογοτέχνη έχει εγκαταλειφθεί και παρουσιάζει σημαντικές φθορές. Επίσης δεν υπάρχει πληροφοριακή πινακίδα που να το αναδεικνύει.
Η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Κατερίνα Καζάνη, κατέθεσε ερώτηση σχετικά με την ανάγκη συντήρησης και ανάδειξης του ταφικού μνημείου του εξέχοντα Χαλκιδέου λογοτέχνη και καλλιτέχνη.
Ο Γιάννης Σκαρίμπας έζησε όλη του τη ζωή και απεβίωσε στην Χαλκίδα το 1984, ενώ τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί στο χώρο του κάστρου του Καράμπαμπα.
Το 2024 έχει ανακηρυχθεί «Έτος Γιάννη Σκαρίμπα» για τη Χαλκίδα, με την ευκαιρία των 40 χρόνων από τον θάνατό του. Δυστυχώς, όμως, το ταφικό μνημείο του σπουδαίου λογοτέχνη έχει εγκαταλειφθεί στην μοίρα του και παρουσιάζει σημαντικές φθορές. Η Βουλευτής καλεί το αρμόδιο Υπουργείο να προβεί στη διερεύνηση των ζημιών και στις σωστές παρεμβάσεις από εξειδικευμένους συντηρητές. Τονίζει, ακόμα, την ανάγκη ανάδειξης της πέριξ περιοχής με κατάλληλο φωτισμό και την τοποθέτηση διακριτικής πληροφοριακής πινακίδας.
Ερωτά η κα Καζάνη:
- Με γνώμονα τη σημασία του Σκαρίμπα για την τοπική πολιτιστική κληρονομιά της Χαλκίδας, θα μπορούσαν τα αρμόδια Υπουργεία να ενημερώσουν σχετικά με τα σχέδιά τους για την ανάδειξη του τάφου και τα μέτρα που σκοπεύουν να λάβουν για την ανακαίνιση και προστασία του;
Ποιος ήταν ο Γιάννης Σκαρίιμπας -Γεννήθηκε στο Αίγιο και πέθανε στη Χαλκίδα
Ιδιότυπος ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας, που χρονικά μόνο τοποθετείται στη γενιά του τριάντα. Ο Γιάννης Σκαρίμπας αποτελεί μια μοναχική περίπτωση στα ελληνικά γράμματα, ένας «διάττων αστέρας», όπως χαρακτηρίστηκε, που αγνοήθηκε για πολλά χρόνια από τη φιλολογική επιστήμη στην χώρα μας (ο Κ. Δημαράς ούτε καν τον αναφέρει στην «Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας»). Υπήρξε ένας από τους εισηγητές του παράδοξου στο χώρο της νεοελληνικής λογοτεχνίας αλλά και του θεάτρου. Πολλοί μάλιστα μελετητές τον θεωρούν ως τον πρώτο έλληνα θεατρικό συγγραφέα του παραλόγου. Η πεζογραφική παραγωγή του χαρακτηρίζεται από την αναγωγή της γλώσσας σε κυρίαρχο στοιχείο της, μέσω της συστηματικής εξάρθρωσής της (τεχνική που παραπέμπει στο σουρεαλισμό) και την τοποθέτηση της πλοκής στο επίπεδο του προσχήματος. Παράλληλα και συμπληρωματικά στην πρωτοποριακή γραφή του κινείται και το ποιητικό του έργο.
Το 1906 αποφοίτησε από το αλληλοδιδακτικό Δημοτικό σχολείο της Ιτέας. Μετά από παρακίνηση του δασκάλου του λόγω των υψηλών επιδόσεών του ο μικρός Γιάννης γράφτηκε στο Ελληνικό Σχολείο του Αιγίου, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του (τέλειωσε το 1908) και παράλληλα πήρε πτυχίο από τη μέση δασική σχολή της πόλης.
Το 1912 εργάστηκε ως διευθυντής λογιστηρίου στο υποκατάστημα της γερμανικής εταιρείας «Singer» στην Πάτρα. Τον Ιανουάριο του 1914 στρατεύτηκε και με την είσοδο της Ελλάδας στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, βρέθηκε να πολεμάει στο μακεδονικό μέτωπο, όπου τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε για τον ηρωϊσμό του. Απολύθηκε προσωρινά, ανακλήθηκε στο στράτευμα και αποστρατεύτηκε οριστικά τον Απρίλιο του 1919.
Η επιστροφή στη Χαλκίδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή
Την ίδια χρονιά προσλήφθηκε στο τελωνείο της Χαλκίδας, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παντρεύτηκε την Ελένη Κεφαλινίτη, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά. Μετά το γάμο του αποσπάστηκε στο τότε νεοσύστατο τελωνείο της Ερέτριας, όπου έμεινε ως το 1922. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή επανήλθε στη Χαλκίδα, όπου και παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του. Λόγω του γάμου του και της επαγγελματικής του δραστηριότητας εγκατέλειψε τις πανεπιστημιακές του σπουδές.
Η πρώτη επίσημη εμφάνισή του στη λογοτεχνία σημειώθηκε το 1929 με τη δημοσίευση του διηγήματός του «Στις πετροκολόνες στο λιμάνι» και τη βράβευσή του στον πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού «Ελληνικά Γράμματα» για το έργο του «Καπετάν Σουρμελής ο Στουραΐτης», που έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από την κριτική επιτροπή, που την αποτελούσαν ο Κωστής Μπαστιάς, ο Φώτης Κόντογλου, ο Κώστας Καρθαίος και ο Λέων Κουκούλας.
Η πρώτη συλλογή διηγημάτων και ο ελληνοϊταλικός πόλεμος
Το 1930 εξέδωσε την πρώτη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Καϋμοί στο Γρυπονήσι». Στροφή στην μέχρι τότε πορεία του αποτέλεσε το επόμενο έργο που εξέδωσε (1932) με τίτλο «Το θείο Τραγί» με εμφανείς επιρροές από το γαλλικό σουρεαλισμό. Ακολούθησε ο «Μαριάμπας» που αντιμετωπίστηκε από την κριτική ως αριστούργημα και το 1938 τυπώθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ουλαλούμ». Ένα από τα ποιήματα της συλλογής, το «Σπασμένο Καράβι», έχει μελοποιήσει ο Γιάννης Σπανός. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και ένα άλλο σημαντικό μυθιστόρημά του με τίτλο «Το σόλο του Φίγκαρο».
Τα τελευταία του ποιήματα και δοκίμια
Η συγγραφική και εκδοτική του δραστηριότητα συνεχίστηκε ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του με ποιήματα, μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια και ιστορικές μελέτες από τις οποίες ξεχωρίζει το τρίτομο «Το ’21 και αλήθεια» (1971-1975). Τιμήθηκε από την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών (1964) και το Δήμο Χαλκιδέων (1978), καθώς και με το Α Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για την αντιπολεμική νουβέλα «Φυγή προς τα Εμπρός», που εξέδωσε το 1975 και βασίζεται στα βιώματά του από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην τελευταία περίοδο της ζωής του έζησε μακριά από την οικογένειά του, φιλοξενούμενος της δικαστικής υπαλλήλου Βασιλικής Καράμικε, στην οποία άφησε με την διαθήκη του,ως κληρονομιά, την πνευματική ιδιοκτησία μέρους του έργου του.
Ο Γιάννης Σκαρίμπας πέθανε στην Χαλκίδα στις 21 Ιανουαρίου 1984 και κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη.
Ακολουθήστε το evima.gr στο Google News
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις για την Εύβοια
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις για την Ελλάδα και τον Κόσμο στο evima.gr
