Εκλογές στη Γερμανία: Δύο νικητές, ένας κερδισμένος

Νικητές οι συντηρητικοί του Φρίντριχ Μερτς στις πρόωρες ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία με την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στα χέρια τους. Μεγαλύτεροι όμως νικητές είναι το νεοναζιστικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) της Αλις Βάιντελ που κατάφερε να του χαρίσει τα υψηλότερα ποσοστά στη σύντομη ιστορία του σε ομοσπονδιακό επίπεδο -σχεδόν τα διπλασίασε – και να το φέρει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη χώρα.

Ο κ. Μερτς, όπως και όλα τα υπόλοιπα συστημικά κόμματα της Γερμανίας, αποκλείουν οποιαδήποτε συνεργασία μαζί της (Brandmauer). Όπως τόνισε δε, ο επόμενος καγκελάριος της χώρας, το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» της Βάιντελ δεν θέλει, πραγματικά, να λύσει τα προβλήματα της χώρας με τα μέλη του «να είναι χαρούμενα, εάν τα προβλήματα αυτής ολοένα και χειροτερεύουν». Από την πλευρά της, η 46χρονη Βάιντελ διαπιστώνει ότι «οι Γερμανοί ψήφισαν υπέρ της αλλαγής» και υπογραμμίζει ότι οι προσπάθειες του Φρίντριχ Μερτς για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού θα πέσουν στο κενό. «Δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί να περιμένουμε άλλα τέσσερα χρόνια», είπε

Ο 69χρονος Φρίντριχ Μερτς έχει πλέον αναλάβει μία δύσκολη αποστολή ή όπως σημείωνε η εβδομαδιαία Die Zeit λαμβάνοντας υπόψιν τις τρέχουσες παγκόσμιες ισορροπίες, είναι αντιμέτωπος «με ένα βουνό προβλημάτων, μυθικών διαστάσεων». Από τη μία, στο εσωτερικό της χώρας, είναι η τραυματισμένη οικονομία και το μεταναστευτικό και από την άλλη, στο εξωτερικό, πλην του Τραμπ, του πολέμου στην Ουκρανία, είναι και η ικανότητα της Γερμανίας να επιστρέψει δυναμική και ευημερούσα στη θέση που της ανήκει στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια σκηνή. Πρόκειται, άλλωστε, για την ισχυρότερη οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο νέος καγκελάριος θα πρέπει να βρει τη χρυσή ισορροπία που και θα του επιτρέψει να σχηματίσει κυβέρνηση αλλά και να καταφέρει να κυβερνήσει. Η Γερμανία όμως είναι διχασμένη.

Όσο ξημέρωνε σήμερα το πρωί, τόσο περισσότερο σαφές καθίστατο το γεγονός ότι όσο πιο ανατολικά «ταξιδεύει» κανείς στη Γερμανία, τόσο περισσότερους ψηφοφόρους του AfD θα συναντούσε. Ειδικότερα, σύμφωνα με το κρατικό κανάλι ZDF, το 34% των ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ της ακροδεξιάς και έφερε το AfD στην πρώτη θέση βάφοντας γαλάζια τα ανατολικά της χώρας. Αντιθέτως, ο χάρτης της Γερμανίας στα δυτικά αλλά και τον νότο βάφτηκε μαύρος, στα χρώματα δηλαδή της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU/CSU). Αντίστοιχες διαφορές θα διαπιστώσει κανείς εξετάζοντας το πώς ψήφισαν οι Γερμανοί ανάλογα με την ηλικία τους. Ο Μερτς θα πρέπει να βασίζεται στους μεγαλύτερους, αφού οι νέοι 18-24 εμφανίστηκαν να μοιράζονται ανάμεσα σε AfD και την αριστερά της «βασίλισσας Χάιντι» Ράιχινεκ, Die Linke – τον μεγαλύτερο κερδισμένο από τους μικρούς παίκτες της εκλογικής αρένας, αφού επίσης διπλασίασε τα ποσοστά του.

Γεγονός παραμένει δε πως οι Γερμανοί ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες μαζικά καταγράφοντας το υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής, 83%, από την επανένωση των δύο Γερμανιών το 1990. Ωστόσο, οι Χριστιανοδημοκράτες δεν ξεπέρασαν το όριο του 30% που είχαν θέσει από κοινού με το αδελφό τους κόμμα τους Χριστιανοκοινωνιστές. Αντιθέτως, παραμένουν στο 28,6%. Την ίδια στιγμή το ακροδεξιό AfD έπιασε και ξεπέρασε οριακά το 20%.

Συνεπώς, το κέντρο βάρους της επόμενης ημέρας στη Γερμανία μετατοπίζεται δεξιά, με τα άκρα όμως ενισχυμένα και ικανά να αναγκάσουν τον νέο συντηρητικό καγκελάριο να στραφεί ακόμη δεξιότερα.

Από την πλευρά του, ο Μερτς πιστεύει πως μέχρι το Πάσχα θα έχει κατορθώσει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού επιμένοντας ότι δεν πρόκειται να συγκυβερνήσει με το κόμμα της Εναλλακτικής για τη Γερμανία. Ο πιο πιθανός τους κυβερνητικός εταίρος, οι Σοσιαλδημοκράτες του Όλαφ Σολτς, τερμάτισαν στην τρίτη θέση με το αποκαρδιωτικό για την ιστορία του κόμματος 16,4% – το χαμηλότερο ποσοστό σε εθνικό επίπεδο από το 1887. Όπως σημειώνει η Süddeutsche Zeitung οι Γερμανοί είπαν ξεκάθαρα «όχι» στον Όλαφ Σολτς, αλλά όχι πραγματικά «ναι» στον Μερτς, με αναλυτές να κάνουν λόγο για μία «αδύναμη νίκη» του σε αυτές τις ιστορικές εκλογές, όπου η ακροδεξιά κατάφερε για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ ΠΠ να καταστεί το δεύτερο ισχυρότερο κόμμα στη Γερμανία.