Νεαροί σήκωσαν τον επιτάφιο στην Άνω Βάθεια (εικόνες)

Μέσα στη σιγή της Μεγάλης Παρασκευής, τότε που ο χρόνος μοιάζει να σταματά και η πλάση κρατά την αναπνοή της, ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου ντύνεται στο πένθος.

Όχι απλώς ως θεατής ενός θείου δράματος, αλλά ως ζωντανό σώμα που συμπονά, συμμετέχει και μεταμορφώνεται.

Η περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους της ενορίας δεν είναι μια απλή τελετουργία. Είναι μια πομπή καρδιάς.

Κάθε βήμα πίσω από τον τάφο του Χριστού είναι βήμα προς τα βάθη της δικής μας ύπαρξης. Η εικόνα των παιδιών που ραίνουν λουλούδια, των ηλικιωμένων που σταυροκοπιούνται με δάκρυα, των ανθρώπων που ψιθυρίζουν προσευχές ή απλώς σιωπούν με σκυμμένο το κεφάλι, φανερώνει πως αυτή η Νύχτα είναι ιερή γιατί μας θυμίζει την πιο απόλυτη αλήθεια: τον θάνατο και την ελπίδα της Ανάστασης.

Ο Επιτάφιος του Αγίου Νικολάου είναι φτιαγμένος με αγάπη, στολισμένος με προσφορά και πλεγμένος με την πίστη ενός λαού που δεν σταμάτησε ποτέ να ελπίζει. Καθώς περνά μπροστά από τα σπίτια και τα σοκάκια, αφήνει μια σιωπηλή ευλογία. Κάθε καρδιά που τον ακολουθεί γίνεται μικρός κήπος, όπου ο σπόρος της Ανάστασης φυτεύεται και περιμένει να ανθίσει.

Η περιφορά του Επιταφίου είναι το βλέμμα του Χριστού πάνω στον πόνο του κόσμου. Είναι το προσκλητήριο της Εκκλησίας σε μετάνοια, σε ενότητα, σε ζωή. Και όταν επιστρέφει ο Επιτάφιος στο Ναό, εκεί όπου θα ακουστεί η αναστάσιμη καμπάνα, δεν επιστρέφει ηττημένος. Επιστρέφει φωτεινός, γιατί η αγάπη του Θεού δεν ηττάται.

Αυτή η Μεγάλη Παρασκευή ας γίνει το ξεκίνημα μιας νέας πορείας. Πιο βαθιάς, πιο ταπεινής, πιο ανθρώπινης. Γιατί, τελικά, η πομπή του Επιταφίου δεν τελειώνει στην αυλή του ναού. Συνεχίζεται μέσα μας. Κι εκεί, μόνο εκεί, μπορεί να αναστηθεί ο Χριστός.

π. Δημήτριος Αργύρης
Πρωτοπρεσβύτερος