Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου

Σύμβολο ανθρωπισμού, ένας ιεραπόστολος της ειρήνης και της καταλλαγής, ένας άνθρωπος με ευρύτητα πνεύματος και ταπεινότητας, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή για την ειρηνική συμβίωση μεταξύ των κοινοτήτων με διαφορετικές θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, και άφησε πίσω του μια πλούσια παρακαταθήκη.

Ήταν ουσιαστικά αυτός που το 1992 ανασύστησε την Ορθόδοξη Εκκλησίας της Αλβανίας λαμβάνοντας παράλληλα τη θέση του Προκαθημένου της.

Η σορός του μακαριστού Αρχιεπισκόπου θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών και η κηδεία του θα τελεστεί την Πέμπτη (30/1)  στα Τίρανα, όπως ο ίδιος επιθυμούσε.

Ποιος ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1929 και μεγάλωσε μέσα σε μια θρησκευόμενη οικογένεια. Σπούδασε Θεολογία, Θρησκειολογία, Ιεραποστολική, Αφρικανολογία και Εθνολογία. Τα τελευταία 33 χρόνια ποίμαινε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας, εκπληρώνοντας την αποστολή που του ανέθεσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για «την εκ των ερειπίων αναστήλωσή της».

Στη γείτονα χώρα βρέθηκε το 1991, αρχικά ως πατριαρχικός έξαρχος. Εναν χρόνο μετά, στις 24 Ιουνίου του 1992, ο Αναστάσιος εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας. Αναγέννησε τη διαλυμένη, από το καθεστώς Χότζα, Εκκλησία της Αλβανίας, ανοικοδόμησε πάνω απο 460 κατεστραμμένους ναούς και μοναστήρια.

Το έργο του

Συγκροτήθηκαν πάνω από 400 ενορίες, χτίστηκαν σχολεία, κλινικές, Κέντρα Υγείας, εκατοντάδες εκκλησίες και μοναστήρια. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος χειροτόνησε 168 νέους κληρικούς, όταν στην περιοχή παλαιότερα υπήρχαν ελάχιστοι, ενώ φρόντισε για την έκδοση λειτουργικών και άλλων θρησκευτικών βιβλίων.

Μερίμνησε για τη δημιουργία εργαστηρίων της Εκκλησίας (τυπογραφείο, κηροπλαστείο, ξυλουργείο, εργαστήρια αγιογραφίας και αποκαταστάσεως εικόνων), φρόντισε για την κατασκευή δρόμων, υδραγωγείων, γεφυρών, την επισκευή δημόσιων σχολείων και αγωνίστηκε για τη διεκδίκηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Στις 24 Νοεμβρίου του 2008 υπογράφηκε, βάσει του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Αλβανίας, η συμφωνία για τη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας και της αλβανικής κυβέρνησης, η οποία στη συνέχεια επικυρώθηκε από το αλβανικό Κοινοβούλιο και κατέστη νόμος του αλβανικού κράτους.

Στην Αφρική

Ο Αναστάσιος χειροτονήθηκε διάκονος το 1960 και πρεσβύτερος το 1964 και τέσσερα χρόνια μετά χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης. Ηταν τότε που ξεκίνησε ιεραποστολικές επισκέψεις στην Αφρική και κυρίως στην Ουγκάντα. Εκεί έμαθε τις τοπικές διαλέκτους, αναγκάστηκε όμως να αποχωρήσει όταν προσβλήθηκε από ελονοσία.

Επέστρεψε (την περίοδο 1981-1991) ως τοποτηρητής στη Μητρόπολη Ειρηνουπόλεως- Ανατολικής Αφρικής (Κένυα, Ουγκάντα, Τανζανία). Στα χρόνια αυτά ίδρυσε την Πατριαρχική Σχολή «Αρχιεπίσκοπος Kύπρου Μακάριος», χειροτόνησε 62 Αφρικανούς κληρικούς και χειροθέτησε 42 αναγνώστες- κατηχητές προερχόμενους από 8 αφρικανικές φυλές.

Προώθησε, επίσης, τις μεταφράσεις της Θείας Λειτουργίας σε 4 αφρικανικές γλώσσες, μεριμνώντας παράλληλα για την ανέγερση δεκάδων ναών, ιεραποστολικών και ιατρικών σταθμών, αλλά και σχολείων.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ο Αναστάσιος συνέδεσε την Εκκλησία της Αλβανίας με διεθνείς εκκλησιαστικούς οργανισμούς, δίνοντας προσωπικούς αγώνες για την άμβλυνση των αντιθέσεων στα Βαλκάνια. Συνέβαλε στην εκτόνωση της έντασης μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας και στην προσέγγιση των δύο χωρών. Στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου, το 1999, οργάνωσε ένα ανθρωπιστικό πρόγραμμα, το οποίο βοήθησε 33.000 περίπου πρόσφυγες σε διάφορα μέρη της Αλβανίας. Οι δράσεις του αυτές τον οδήγησαν, το 2000, να είναι υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης μετά από πρόταση 33 τακτικών μελών της Ακαδημίας Αθηνών και προσωπικοτήτων της γειτονικής χώρας.

Ο Αναστάσιος, στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας, τον Φεβρουάριο του 1973, βρέθηκε στο πλευρό των φοιτητών. Τους επισκέφθηκε στην πρώτη κατάληψη στη Νομική Αθηνών και χωρίς δεύτερη σκέψη τούς πρόσφερε τρόφιμα και φάρμακα. Λίγους μήνες μετά έκανε διαμαρτυρία στην ΕΣΑ για τις συνθήκες κράτησης.

Υπήρξε, ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ και επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, καθώς επίσης και επίτιμος διδάκτωρ Θεολογίας και Φιλοσοφίας 19 πανεπιστημίων (Ελλάδας, ΗΠΑ, Ρουμανίας, Κύπρου, Γεωργίας, Αλβανίας, Ιταλίας). Επίσης, επίτιμος συγκλητικός της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών και επίτιμος πρόεδρος της «Παγκοσμίου Διασκέψεως των Θρησκειών για την Ειρήνη». Διετέλεσε καθηγητής της Ιστορίας των Θρησκευμάτων του Πανεπιστημίου Αθηνών, κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: Το συγγραφικό του έργο 

Συνέγραψε δεκάδες βιβλία και περισσότερες απο 240 μελέτες και άρθρα θεολογικού ή θρησκειολογικού περιεχομένου. Εργα του έχουν μεταφρασθεί σε 17 γλώσσες, ενώ μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και διάβαζε λατινικά, ιταλικά, ισπανικά και αλβανικά. Υπήρξε μέλος της Θεολογικής Επιτροπής Διαλόγου με ανθρώπους άλλων Πίστεων και Ιδεολογιών, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Θρησκευτικών Ηγετών, ενώ είχε διατελέσει πρόεδρος της Επιτροπής Παγκοσμίου Ιεραποστολής και Ευαγγελισμού, του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και αντιπρόεδρος της Συνελεύσεως των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών.  Εχει τιμηθεί με 30 βραβεία και παράσημα-διακρίσεις διαφόρων χωρών και Ορθόδοξων Εκκλησιών. Ιδρυσε και διηύθυνε το πρώτο ιεραποστολικό περιοδικό στην Ελλάδα με τίτλο «Πορευθέντες», το Διορθόδοξο Ιεραποστολικό Κέντρο «Πορευθέντες», καθώς επίσης και το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Πηγή:eleftherostypos.gr