Τι θα «ψηφίσει» ο Πούτιν στις αμερικανικές εκλογές – Ποιον θέλει για πλανητάρχη;

Τον Νοέμβριο του 2016, ο Ρώσος εθνικιστής πολιτικός Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι ήταν τόσο ενθουσιασμένος από τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ και τόσο σίγουρος ότι θα άλλαζε τις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, έριξε 132 μπουκάλια σαμπάνιας στην Duma, το ρωσικό κοινοβούλιο, και έκανε πάρτι (στα γραφεία του κόμματος) μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

Δεν ήταν ο μόνος που γιόρταζε.

Την επομένη μέρα της νίκης του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, σύμφωνα με ανάλυση του BBC, η Margarita Simonyan, αρχισυντάκτρια του κρατικού καναλιού RT, έγραψε στο Twitter ότι είχε πρόθεσή να κυκλοφορήσει στη Μόσχα με μια αμερικανική σημαία στο παράθυρο του αυτοκινήτου της.

Στη Μόσχα, υπήρχαν υψηλές προσδοκίες ότι ο Τραμπ θα έβαζε τέλος στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ίσως ακόμα και να αναγνωρίσει τη χερσόνησο της Κριμαίας, που προσαρτήθηκε από την Ουκρανία, ως μέρος της Ρωσίας.

«Η αξία του Τραμπ ήταν ότι ποτέ δεν έκανε κήρυγμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία», εξηγεί ο Κονσταντίν Ρεμτσούκοφ, ιδιοκτήτης και αρχισυντάκτης της εφημερίδας Nezavisimaya Gazeta.

Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να εξατμιστούν όλες αυτές οι προσδοκίες.

«Ο Τραμπ επέβαλε τις πιο βαριές κυρώσεις κατά της Ρωσίας εκείνη την εποχή», θυμάται ο Ρεμτσούκοφ

«Μέχρι το τέλος της θητείας του, πολλοί άνθρωποι ήταν απογοητευμένοι από την προεδρία του».

Γι’ αυτό, οκτώ χρόνια μετά – τουλάχιστον δημόσια – οι Ρώσοι αξιωματούχοι είναι πιο επιφυλακτικοί σχετικά με την προοπτική μιας δεύτερης θητείας Τραμπ.

Ποιον θέλει ο Πούτιν

Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μάλιστα βγήκε και υποστήριξε την υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος, αν και αυτή η δήλωση ερμηνεύτηκε ευρέως ως αστείο του Κρεμλίνου (ή τρολάρισμα του Κρεμλίνου).

Ο Πούτιν ισχυρίστηκε ότι του άρεσε το «μεταδοτικό» γέλιο της Καμάλα Χάρις.

Αλλά δεν χρειάζεται να είσαι έμπειρος πολιτικός ειδήμονας για να καταλάβεις ότι στην προεκλογική εκστρατεία τα λόγια του Τραμπ, όχι της Χάρις, είναι αυτά που σίγουρα θα χαρίσουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του Πούτιν.

Για παράδειγμα, η κριτική του Τραμπ για το μέγεθος της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την Ουκρανία, η προφανής απροθυμία του να κατηγορήσει τον Πούτιν για την ευρείας κλίμακας εισβολή της Ρωσίας και, κατά τη διάρκεια του προεδρικού διαλόγου, την άρνησή του να πει εάν θέλει η Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο.

Αντίθετα, η Καμάλα Χάρις ισχυρίστηκε ότι η υποστήριξη της Ουκρανίας είναι προς το «στρατηγικό συμφέρον» της Αμερικής και αναφέρθηκε στον Πούτιν ως «δολοφόνο δικτάτορα».

Όχι ότι η ρωσική κρατική τηλεόραση ήταν ιδιαίτερα φιλοφρονητική για την Κάμαλα Χάρις. Πριν από μερικές εβδομάδες, ένας από τους πιο έντονους παρουσιαστές ειδήσεων της Ρωσίας απέρριψε πλήρως τις πολιτικές ικανότητες της Χάρις. Της πρότεινε ότι θα ήταν καλύτερα να παρουσιάσει τηλεοπτική εκπομπή μαγειρικής.

Υπάρχει ένα άλλο πιθανό αποτέλεσμα που μπορεί κάλλιστα να ταιριάζει στο Κρεμλίνο – μια εξαιρετικά σφιχτή εκλογή, ακολουθούμενη από ένα αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα. Μια Αμερική που καταναλώνεται από το μετεκλογικό χάος, τη σύγχυση και την αντιπαράθεση θα είχε λιγότερο χρόνο να επικεντρωθεί στις εξωτερικές υποθέσεις, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου στην Ουκρανία.

Οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας

Οι σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας επιδεινώθηκαν επί Μπαράκ Ομπάμα, χειροτέρεψαν επί Ντόναλντ Τραμπ και, σύμφωνα με τα λόγια του πρόσφατα αναχωρήσαντος Ρώσου πρεσβευτή στην Ουάσιγκτον Ανατόλι Αντόνοφ, «καταρρέουν» υπό τον Τζο Μπάιντεν.

Η Ουάσιγκτον ρίχνει την ευθύνη πλήρως στη Μόσχα.

Μόλις οκτώ μήνες μετά τη συνάντηση Πούτιν και Μπάιντεν στη σύνοδο κορυφής στη Γενεύη, ο ηγέτης του Κρεμλίνου διέταξε την πλήρη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Όχι μόνο η κυβέρνηση Μπάιντεν έστειλε τσουνάμι κυρώσεων στη Ρωσία, αλλά η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ ήταν ζωτικής σημασίας για να επιβιώσει το Κίεβο για περισσότερα από δυόμισι χρόνια του πολέμου της Ρωσίας. Μεταξύ των προηγμένων όπλων που έχει προμηθεύσει η Αμερική στην Ουκρανία είναι τα άρματα μάχης Abrams και τα πυραυλικά συστήματα HIMARS.

Είναι δύσκολο να πιστέψουμε τώρα ότι υπήρξε μια στιγμή, όχι πολύ καιρό πριν, που η Ρωσία και οι ΗΠΑ δεσμεύτηκαν να εργαστούν ως εταίροι για την ενίσχυση της παγκόσμιας ασφάλειας.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Ρόναλντ Ρίγκαν και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ διαμόρφωσαν μια γεωπολιτική διπλή πράξη για να αποκλείσουν τα αντίστοιχα πυρηνικά οπλοστάσια των χωρών τους.

Αν υπήρχε ένα πράγμα που φαινόταν να απολαμβάνει ο Ρίγκαν όσο ο πυρηνικός αφοπλισμός, ήταν να απαγγέλλει ρωσικές παροιμίες στον Γκορμπατσόφ σε σπαστά ρωσικά («Ποτέ μην αγοράζεις 132 μπουκάλια σαμπάνιας εκτός αν είσαι σίγουρος ότι αξίζει να το γιορτάσουμε» θα ήταν καλό ανέκδοτο).