Εύβοια: Το ύστατο χαίρε της Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Γαλατάκη

Συγκεκριμένα, το πρωί ετελέσθη ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Χρυσοστόμου, συλλειτουργούντων Κληρικών της Χαλκίδος και της ευρύτερης περιοχής Ελυμνίων με επικεφαλής τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Νικόδημο Ευσταθίου.

Κατόπιν, ετελέσθη η Κηδεία εις μοναχήν κατά τις προβλέψεις της εκκλησιαστικής λειτουργικής παράδοσης, κατά την οποία πλήθος Ιερέων, μοναχών και μοναζουσών της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος και πιστών από την Εύβοια αλλά και εκτός αυτής, παραβρέθηκαν συμπροσευχόμενοι στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, για να ασπασθούν με ευλάβεια το χέρι της αγίας Καθηγουμένης και να καταθέσουν την ευγνωμοσύνη τους για όλα τα καλά και σπουδαία που προσέφερε σε όλη την τοπική μας Εκκλησία.

Κατά τον ιδιαιτέρως συγκινητικό επικήδειο, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι η Γερόντισσα Φεβρωνία βαδίζει σήμερα την μακαρία οδό, την άγουσα στην αιώνια ζωή, αφού καθ’ όλο τον βίο της πολιτεύθηκε ως διαπρέψασα τω ύψει των αρετών, ώστε να αξιωθεί και της ενθέου δόξης.

Ήταν η τελευταία και πιο ένδοξη σελίδα της παλαιάς Αδελφότητας, που είχε έλθει από την Αργολίδα και αφού συνεπλήρωσε 99 έτη, εδέχθη την θυγατρική όντως φροντίδα των υποτακτικών της που την αποκαλούσαν πάντοτε μανούλα.

Αφουγκράστηκε καρδιακά το προσκλητήριο του Θεού: «Άκουσον θύγατερ και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός σου» και από 18 ετών αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην μοναχική υπακοή, ακολούθησε την Γερόντισσά της Χρυστονύμφη και μετά την εγκατάστασή τους στη ερειπωμένη τότε Μονή Γαλατάκη, μαζί με την μοναχική άσκηση, ολόκληρη η Αδελφότητα, επιδόθηκε στην υπεράνθρωπη προσπάθεια της ανακαινίσεώς της Μονής, ώστε να είναι σημείο ταυτότητας όλης της περιοχής.

Όταν το 1985 η Γερόντισσα Φεβρωνία ανέλαβε την ηγουμενία, εργάσθηκε ακόμα περισσότερο για το Μοναστήρι και για την πνευματική προκοπή της Αδελφότητας. Ολοκλήρωσε, με πιστότητα στην παράδοση και την πρώτη μορφή της, την εκ θεμελίων ανακαίνιση της Μονής. Διεφύλαξε την περιουσία της Μονής και χωρίς ίχνος φιλοκτημοσύνης, την ανέπτυξε έτσι ώστε η Μονή Γαλατάκη να γίνει φάρος φιλανθρωπίας και η Γερόντισσα να είναι η μάνα όχι μόνο των μοναζουσών και των μαθητών του σχολείου που στο παρελθόν στεγαζόταν στο Μοναστήρι του Αγ. Νικολάου, αλλά και όλης της Μητροπόλεως, όλων των φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων, αφού όπου υπήρχε ανάγκη, αρκεί να το υποπτευόταν η Γερόντισσα, η Ι. Μονή παραστεκόταν ενισχυτικά στο έργο τους. Μάνα υπήρξε και για τους Αναγνώστες και τους υποψηφίους Κληρικούς, των οποίων τις συνάξεις, ο μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος κυρός Χρυσόστομος είχε καθιερώσει να πραγματοποιούνται στο Μοναστήρι.

Ο Σεβασμιώτατος, επίσης, κατέθεσε ότι η Γερόντισσα Φεβρωνία ήταν μητέρα και για τον ίδιο, αφού την γνώρισε από την νεαρή του ηλικία και αισθάνθηκε την αγάπη, την φροντίδα και την αγωνία της για την διακονία του και τον ενίσχυσε πνευματικά και υλικά, αλλά περισσότερο, όταν της ζητούσε την ενισχυτική προσευχή της για όλη την Ι. Μητρόπολη, εκείνη τον βεβαίωνε: «Δεν λείπετε ποτέ από το κομποσχοινάκι μας, Σεβασμιώτατε, καίτοι είμαστε ανάξιες» και η δύναμη της προσευχής της του ήταν αισθητή.

Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι η Γερόντισσα Φεβρωνία, κατά δύναμιν, επί ογδόντα δύο χρόνια αγίασε τον εαυτό της. Ογδόντα δύο χρόνια Μοναχή με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, υπακοή, προσφορά, θυσία και τέλος, εν ασθενεία, μαρτυρικό. Ώστε σύσσωμη η τοπική μας Εκκλησία την προπέμπει με την βεβαιότητα ότι ο Βασιλεύς Θεός επεθύμησε το κάλλος της και θα της χαρίσει την ητοιμασμένη, για τις ολοκληρωτικά αφιερωμένες σε Εκείνον ψυχές, βασιλεία Του.

Μετά το πέρας της Εξοδίου Ακολουθίας, ακολούθησε η ταφή του σκηνώματός της στο νέο κοιμητήριο που η ίδια ίδρυσε.