Η «Εκάβη» του πένθους και της εκδίκησης σε μια μοναδική παράσταση στη Χαλκίδα

Η μετάφραση με την ποιητική γλώσσα αναδεικνύει τα οικουμενικά θέματα της απώλειας, της εκδίκησης και του ανυποχώρητου ανθρώπινου πνεύματος. Η σκηνοθεσία επιδεικνύει βαθύ σεβασμό στο πρωτότυπο κείμενο, ενώ ισορρόπησε επιδέξια ώστε ο συναισθηματικός αντίκτυπος να μην επισκιάζεται από το θέαμα. Ενώ, η Ελένη Κοκκίδου διασχίζει την οδυνηρή κάθοδο του χαρακτήρα στην απόγνωση και την εκδίκηση με βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Καθημερινά φτάνουν στις οθόνες μας εικόνες από πολέμους, εικόνες αφόρητης βίας και σπαραγμού από κάθε σημείο του κόσμου. Το παράλογο του πολέμου μοιάζει να αφορά μόνο αυτούς που το ζουν, για όλους τους άλλους περιορίζεται σε μια στεγνή, εικονική και ακίνδυνη πληροφορία. Θάβεται ανάμεσα σε πλήθος ειδήσεων, αποκόβεται από το βίωμα του πένθους. Εξοικειωνόμαστε έτσι με την εικόνα και την πληροφορία της βίας, εκπαιδευόμαστε στον θάνατο αλλά ξεμάθαμε να πενθούμε.

Η Εκάβη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη ξεκινά ως πρόσωπο από αυτό το σημείο, από αυτό που έχουμε ξεχάσει, τον δρόμο του θρήνου. Στο πρώτο μέρος του έργου το πένθος, προσωπικό αλλά και συλλογικό, μοιάζει να γεννά τη μεταφυσική του: ζωντανοί και νεκροί βρίσκονται σε διαρκή συνομιλία, ένα αγόρι άταφο ταράζει τον ύπνο της μάνας του, ένα κορίτσι στέκει στο όριο ζωής και θανάτου. Στην Εκάβη τα πάντα συμβαίνουν σε έναν μεταιχμιακό χρόνο, μετά το τέλος του πολέμου. Η βία όμως δεν έχει τελειώσει. Και εκεί ακριβώς, στον χρόνο της μετάβασης, η Εκάβη του πένθους γίνεται η Εκάβη της εκδίκησης, ανοίγοντας μια τολμηρή διαλεκτική με το σήμερα.

Η «Εκάβη», μαζί με «Τρωάδες», «Ανδρομάχη» και «Ελένη», αποτελούν των κύκλο τραγωδιών του Ευριπίδη οι οποίες έχουν ως βάση τους μύθους και τις ιστορίες του Τρωικού Πολέμου, που περιγράφουν τα βάσανα των ηττημένων. Όταν παίζονται αυτές οι τραγωδίες, η Ελλάδα έχει πνιγεί στο αίμα του Πελοποννησιακού πολέμου και φάνταζε από άκρου σ’ άκρον ένα απέραντο σφαγείο, χωρίς κανέναν νικητή και όλους ηττημένους.

Η «Εκάβη» αποτελεί μια ιστορία οδύνης και αφανισμού, όμως επίσης, έναν ύμνο στη δύναμη και την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου πνεύματος μπροστά στην απροσμέτρητη τραγωδία.

Σε όλους τους πολέμους, από τον Τρωικό μέχρι σήμερα, αιτία δεν υπήρξε ποτέ η δόξα, η τιμή, η φήμη, το κυριότερο κίνητρο υπήρξε πάντα η αρπαγή, η λεηλασία. Γι’ αυτούς τους λόγους, η κάθε εποχή έχει τη δική της βαρβαρότητα και απανθρωπιά.

Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου

Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη

Σκηνικά – Κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού / Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Μουσική: Νίκος Γαλενιανός / Κίνηση: Χαρά Κότσαλη

Βοηθοί Σκηνοθέτιδας: Μάγια Κυριαζή & Ιωάννης Τσιπτσής

Βοηθός Σκηνογράφου – Ενδυματολόγου: Δημοσθένης Κλιμένωφ

Εκτέλεση Παραγωγής: Κώστας Μπάλλας / Παραγωγή: Θεατρική Διαδρομή

Διανομή

Εκάβη: Ελένη Κοκκίδου

Οδυσσέας: Θανάσης Κουρλαμπάς / Πολυξένη: Μαρίνα Καλογήρου

Αγαμέμνονας: Αλέκος Συσσοβίτης / Πολυμήστορας: Άκης Σακελλαρίου

Ταλθύβιος: Ιωσήφ Ιωσηφίδης / Πολύδωρος: Ερρίκος Μηλιάρης / Θεράπαινα: Ηλεάνα Μπάλλα

Χορός (με αλφαβητική σειρά): Ασημίνα Αναστασοπούλου / Άρτεμις Βαβάτσικα (μουσικός επί σκηνής) / Ελισσάβετ Γιαννοπούλου / Μαρία Κωνσταντά / Ευσταθία Λαγιόκαπα / Λυγερή Μητροπούλου / Ειρήνη Μπούνταλη / Χρύσα Τουμανίδου / Αμαλία Τσεκούρα

Κανονικό: 20 ευρώ

Μειωμένο (φοιτητικό, μαθητικό, ανέργων, άνω των 65 ετών, παιδικό 6 έως 12 ετών): 17 ευρώ

ΑμεΑ με κινητικά προβλήματα: δωρεάν. (Οι συνοδοί τους με μειωμένο εισιτήριο)

Προπώληση: 17 ευρώ (viva.gr)