του ιερέα Δημήτριου Αργύρη
Μερικές φορές, η ζωή μας φέρνει μακριά από τα μονοπάτια που κάποτε θεωρούσαμε ιερά. Άνθρωποι που άλλοτε γέμιζαν τις εκκλησίες με τις προσευχές τους, τώρα ίσως νιώθουν το κενό της πίστης τους να βαθαίνει.
Η καθημερινότητα, οι δυσκολίες, οι απογοητεύσεις, ακόμη και οι προσωπικές αναζητήσεις, μπορεί να τους έχουν απομακρύνει από τον Θεό που κάποτε τους φώτιζε το δρόμο.
Όμως, η αγάπη του Θεού παραμένει πάντα εκεί, σταθερή, ακλόνητη. Όπως ο πατέρας που περιμένει τον άσωτο υιό, έτσι και ο Θεός στέκει με ανοιχτές αγκάλες, περιμένοντας την επιστροφή. Η απιστία δεν είναι το τέλος· είναι ένα στάδιο, μια δοκιμασία, μια πρόκληση που μπορεί να φέρει πιο βαθιά κατανόηση και σύνδεση.
Για όσους έχουν χαθεί στη θλίψη, στην αμφιβολία ή στην αδιαφορία, η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος για τέλειους ανθρώπους. Είναι ένα καταφύγιο για τις ψυχές που αναζητούν ελπίδα, ακόμη κι αν αυτή μοιάζει μακρινή. Ο Θεός δεν σταματά ποτέ να χτυπά την πόρτα της καρδιάς, ακόμη κι όταν εμείς αρνούμαστε να την ανοίξουμε.
Η πίστη είναι μια διαδρομή γεμάτη στροφές, άλλοτε με φως κι άλλοτε με σκοτάδι. Αλλά να θυμάστε, κάθε επιστροφή στην εκκλησία, κάθε προσευχή που ξαναγεννιέται, κάθε στιγμή που μια καρδιά βρίσκει ξανά το δρόμο της προς τον Θεό, είναι μια στιγμή χαράς, συγχώρεσης και αποδοχής.
π.Δημητριος Αργύρης
Πρωτοπρεσβύτερος
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις για την Εύβοια
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις για την Ελλάδα και τον Κόσμο στο evima.gr