Πιθανή αύξηση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναμένεται να ζητήσει να υποβληθεί νομοθετική πρόταση για την αύξηση του ελάχιστου εισοδήματος στα κράτη μέλη, προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης οι ευρωβουλευτές θα εξετάσουν με την Επιτροπή πώς προτίθεται η τελευταία να παρακολουθεί κατά πόσο οι κανόνες για το ελάχιστο εισόδημα έχουν ενσωματωθεί αποτελεσματικά στο νομικό πλαίσιο των χωρών της ΕΕ, καθώς και τη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων σε επίπεδο ΕΕ.

Οι ευρωβουλευτές είναι επίσης πιθανό να ρωτήσουν πώς τα κράτη μέλη θα διασφαλίσουν ότι τα συστήματα ελάχιστου εισοδήματος δεν υποκαθιστούν τα μέτρα κοινωνικής πολιτικής σε άλλους τομείς όπως η στέγαση, η υγειονομική περίθαλψη, η στήριξη σε άτομα με αναπηρία ή η ένταξη στην αγορά εργασίας.

Οι ευρωβουλευτές θα ζητήσουν από τα κράτη μέλη της ΕΕ να αυξήσουν σταδιακά το ελάχιστο εισόδημα στο πλαίσιο των σχετικών συστημάτων τους, ώστε να καθοριστούν τα ποσά αυτά τουλάχιστον πάνω από το εθνικό όριο του κινδύνου της φτώχειας (AROPE). Στο ψήφισμα ζητείται επίσης να καταστούν πιο προσβάσιμα τα συστήματα αυτά για τις λιγότερο προνομιούχες κοινωνικές ομάδες και να δοθούν κίνητρα για την επανένταξη εργαζομένων στην αγορά εργασίας.
Το 2021 95,4 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ, δηλαδή το 21,7 % του πληθυσμού της ΕΕ[1], βρίσκονταν αντιμέτωποι με κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Λόγω της πανδημίας COVID-19 και του αυξανόμενου κόστους διαβίωσης, τα άτομα και τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε επισφαλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση κινδυνεύουν να βιώσουν ακόμη μεγαλύτερη δυσχέρεια.
Τα συστήματα ελάχιστου εισοδήματος λειτουργούν ως κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας που εγγυάται ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, καθώς και το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, σε όλα τα στάδια της ζωής.

Για τα άτομα που δεν διαθέτουν επαρκείς πόρους ούτε αξιοπρεπή και σταθερή απασχόληση, η πρόσβαση σε ένα επαρκές ελάχιστο εισόδημα διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη μείωση της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού και των ανισοτήτων. Τα συστήματα αυτά θα πρέπει να συνδυάζονται με κίνητρα και μέτρα τα οποία να επιτρέπουν το άνοιγμα της αγοράς εργασίας στα άτομα που είναι σε θέση να εργαστούν.

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να διενεργήσουν εξατομικευμένη, πολυδιάστατη εκτίμηση των αναγκών, ώστε να είναι σε θέση να προσδιορίσουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι δικαιούχοι όσον αφορά την κοινωνική ένταξη και/ή την απασχόληση και την υποστήριξη που απαιτείται για την αντιμετώπισή τους.

Στη χώρα μας το Το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα είναι ένα προνοιακό πρόγραμμα που δίνεται σε περισσότερα από 200.000 ευάλωτα νοικοκυριά. Αποτελεί ένα αναγκαίο δίχτυ προστασίας για την αντιμετώπιση των συνεπειών της φτώχειας και την αποφυγή του κοινωνικού αποκλεισμού.

Το πρόγραμμα βασίζεται σε τρεις πυλώνες: α) την εισοδηματική ενίσχυση ύψους 200 ευρώ, β) τη διασύνδεση με υπηρεσίες κοινωνικής ένταξης, και γ) τη διασύνδεση με υπηρεσίες ενεργοποίησης που στοχεύουν στην ένταξη ή επανένταξη των δικαιούχων στην αγορά εργασίας και στην κοινωνική επανένταξη.

Αναλυτικότερα συνιστάται:

1. Σε εισοδηματική ενίσχυση: το χρηματικό ποσό ενίσχυσης της ωφελούμενης μονάδας.(Δείτε παρακάτω ποιες χαρακτηρίζονται ωφελούμενες ομάδες )

2. Σε συμπληρωματικές κοινωνικές υπηρεσίες, παροχές και αγαθά: διασύνδεση των μελών της ωφελούμενης μονάδας, εφόσον πληρούν τα κριτήρια ένταξης εκάστου προγράμματος, με:

– Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανασφάλιστων.

– Παραπομπή και ένταξη σε δομές και υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας και υποστήριξης.

– Ένταξη σε προγράμματα και κοινωνικές δομές για την αντιμετώπιση της φτώχειας. -` Ένταξη στις δράσεις που υλοποιούνται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Άπορους.

– Κοινωνικό τιμολόγιο παροχών ηλεκτρικής ενέργειας.

– Κοινωνικό τιμολόγιο παροχών ύδρευσης.

– Κοινωνικό τιμολόγιο Δήμων και Δημοτικών Επιχειρήσεων.

3. Σε υπηρεσίες ενεργοποίησης: προώθηση των δικαιούχων, εφόσον δύνανται να εργαστούν, σε δράσεις που στοχεύουν στην ένταξη ή επανένταξή τους στην αγορά εργασίας και μπορεί να περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων:

– Την κάλυψη προτεινόμενης θέσης εργασίας.

– Τη συμμετοχή σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας.

– Τη συμμετοχή σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης.

– Τη συμμετοχή σε προγράμματα απόκτησης επαγγελματικής εμπειρίας.

– Την ένταξη ή την επιστροφή στο εκπαιδευτικό σύστημα και στα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας.