Αλιβέρι: Πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση στο άγαλμα του Λιγνιτωρύχου

Με μία μαχητική διαδήλωση ολοκληρώθηκε η σημερινή απεργιακή συγκέντρωση στην οποία καλούσε το συνδικάτο μετάλλου στο άγαλμα του λιγνιτωρύχου στο Αλιβέρι.

Επισυνάπτουμε αποσπάσματα από την ομιλία στη συγκέντρωση

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, σήμερα σε όλη τη χώρα, και εδώ στο Αλιβέρι, χτυπά η καρδιά της μαχόμενης εργατικής τάξης. Των λαϊκών στρωμάτων που τη στηρίζουν.

Έχουμε πόλεμο! Το ανακοινωθέν της κυβέρνησης δεν άφησε και πολλά περιθώρια για παρερμηνείες!

Σαν έτοιμη από καιρό, η κυβέρνηση φέρνει το αντεργατικό νομοσχέδιο έκτρωμα για ψήφιση στη βουλή και επιχειρεί να δώσει τη χαριστική βολή στα εργασιακά δικαιώματα, τις συνδικαλιστικές μας ελευθερίες.

Γιατί μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί ένα «ασφαλές» επενδυτικό περιβάλλον με εγγυημένη κερδοφορία για τα μονοπώλια, τους μεγαλοκαρχαρίες της βιομηχανίας, του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των ξενοδόχων, των τραπεζιτών των μεγάλων μονοπωλίων του εμπορίου.

Μόνο έτσι θα εκταμιευτούν οι παράδες από το πολυπόθητο Ταμείο Ανάκαμψης που βασικό του όρο βάζει το τσάκισμα της τιμής της εργατικής μας δύναμης. Τα συγκροτημένα μας ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. Τη λαϊκή κατοικία. Τις βασικές μας ελευθερίες στον τόπο δουλειάς.

Μόνο έτσι θα καταφέρει να ξεπεράσει τη νέα μεγάλη κρίση που περνάει δέκα μόλις χρόνια μετά την προηγούμενη που έφερε άλλο ένα πετσόκομμα. Φόρτωσε στις πλάτες μας τα βάρη για την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Σήμερα η γενιά των 700 ευρώ γίνεται η γενιά των 700 ρεπό!

Δε θα τους περάσει!

Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας, έχει μέχρι σήμερα κοντράρει και αντιπαλέψει θεούς και δαίμονες. Έχει ακυρώσει στην πράξη ψηφισμένους νόμους και επίδοξα νομοσχέδια που έμειναν στα χαρτιά και μάλιστα σε συνθήκες που η υπόλοιπη Ευρώπη εφάρμοζε ήδη της βέλτιστες Ευρωπαϊκές πρακτικές με τη διευθέτηση και το καθεστώς που προσπαθούν να μας επιβάλουν να είναι καθεστώς στις μεγάλες  ανεπτυγμένες χώρες του Βορρά που τόσο μας διαφημίζουν ως πρότυπα.

30 χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις πολιτικές κατευθύνσεις που την ακολούθησαν και την εξειδίκευσαν, τους τσούζει που μία θράκα άνθρωποι στην Ευρώπη και τον κόσμο έγιναν φάρος! κράτησαν παρά τον αρνητικό συσχετισμό στο κίνημα και τις πιέσεις τις καθημερινότητας, της ανεργίας, της ανέχειας για την εργατική λαϊκή οικογένεια. Κράτησαν με αγώνες, με απεργίες όταν οι εκάστοτε κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων απαντούσαν με χημικά, με πολιτική επιστράτευση απεργών, με όλο και περισσότερους τρομονόμους. Με καταστολή που ζήσαμε στο πετσί μας τόσο επί κυβέρνησης ΝΔ όσο και επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, οικουμενικές και πάει λέγοντας.

Τα συνδικάτα, οι συνδικαλιστές που αγωνίζονται με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, κράτησαν με τον αγώνα και την πάλη τους μία υποτυπώδη κανονικότητα κόντρα στην ευελιξία, με σταθερά το 8ωρο 5νθήμερο 40ωρο, ακόμα και σήμερα που σε μεγάλο βαθμό, ιδιαίτερα ανάμεσα σε μικρές ηλικίες και σε κλάδους που είναι ασυνδικάλιστοι, καταπατάται.

Άλλωστε πάντα ήταν και πάντα θα είναι στο στόχαστρο της εργοδοσίας η κατάργησή του, η επιμήκυνσή του απλήρωτου χρόνου εργασίας μέσα στη μέρα για κάθε εργαζόμενο. Με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το πιάτο το φαγητό, τα απολύτως απαραίτητα για να δουλέψουμε και την επόμενη μέρα, να συντηρήσουμε εύρωστη τη δύναμή μας και να αναθρέψουμε τη νέα βάρδια των εργατών που έρχεται πίσω μας, το μεροκάματό μας το βγάζουμε με το παραπάνω στις πρώτες ώρες του 8ωρου. Όλος ο υπόλοιπος χρόνος είναι δωρεάν εργασία. Αυτή τη δωρεάν εργασία θέλουν να εκτινάξουν στα ύψη!

Πάντα ήταν και θα είναι στο στόχαστρο οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ας μην έχουμε αυταπάτη. Το σύνθημα της εξυγίανσης του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα δεν έχει σκοπό να καθαρισει τη βρώμα και τη δυσωδία της συνδικαλιστικής μαφίας της ΓΣΕΕ. Τους Παναγοπουλαίους τους Κιουτσούκηδες, τους Βασιλακόπουλους και το σινάφι τους.

Δεν ήρθε για να βάλει τέλος στα προνόμια της εργατικής αριστοκρατίας που βρίσκει στο έκτρωμα αυτό πλευρές που μπορούν να βελτιωθούν. Που το θεωρεί βάση για συζήτηση. Που θεωρούσε γελοιότητες την προσπάθεια που εκφράστηκε για οργάνωση της πάλης με την απεργία της 6ης Μάης αλλά και αυτή της 26ης Νοέμβρη. Τότε που Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και συνδικάτα πήραν την υπόθεση στα χέρια τους και παραμέρισαν στην πράξη την έκθετη ΓΣΕΕ. Τη ΓΣΕΕ που στην απεργία τραγέλαφο της πρωτομαγιάς στης 4 Μάη δε γέμιζε με τις κεντρικές τις συγκεντρώσεις ούτε καφετέρια με τραπεζάκια αραιωμένα λόγω πανδημίας!

Ήρθε για να περιορίσει κι άλλο το δικαίωμά μας στην απεργία. Την οργάνωση του αγώνα. Ήρθε για να βάλει κι άλλα εμπόδια στην απόφαση των πρωτοβάθμιων για απεργία, να περιορίσει το δικαίωμα των εργατικών κέντρων και των ομοσπονδιών να καλύψουν με απόφαση για απεργία εργασιακούς χώρους. Να φέρει σιγή νεκροταφείου σε συνέχεια του νόμου Αχτσίογλου που έβαλε μία σειρά περιορισμούς για την απόφαση των πρωτοβάθμιων να καλέσουν σε απεργία με προϋπόθεση τη σύμφωνη γνώμη του 50+1 σε ένα κλαδικό στο νομό της Εύβοιας. Τη στιγμή που ένα 18% του πληθυσμού είναι ανεκτό να εκλέγει κυβέρνηση! Σε συνέχεια του νόμου για τις διαδηλώσεις και των ποινικών διώξεων που απειλούν τους προέδρους σωματείων, τους επικεφαλής κινητοποιήσεων, τσουβαλιάζοντας το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα με τους μπαχαλάκηδες που χρόνια τώρα ανενόχλητοι κυκλοφορούν για να προβοκάρουν μεγάλες εργατικές λαϊκές διαδηλώσεις.