Γιώργος Μαρίνος: Ερώτηση στη Βουλή σχετικά με την ολοκλήρωση του προγράμματος ΕΣΤΙΑ ΙΙ

Ερώτηση κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ, Γιώργος Μαρίνος, σχετικά με την ολοκλήρωση του προγράμματος ΕΣΤΙΑ ΙΙ στον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη.

«Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου έχει ανακοινώσει ότι «από 16 Απριλίου 2022, οι θέσεις του προγράμματος στέγασης “ESTIA II” θα περιοριστούν σε 10.000 από 27.000 που διέθετε το 2021, λόγω της βελτιωμένης διαχείρισης του Μεταναστευτικού, με προοπτική το πρόγραμμα να ολοκληρωθεί στο τέλος του 2022». Από την ανακοίνωση αυτή μέχρι και σήμερα, το Υπουργείο έχει σπεύσει μεν να ενημερώσει τους φορείς υλοποίησης του έργου για την διακοπή της χρηματοδότησης και την ανάγκη παράδοσης των διαμερισμάτων στους ιδιοκτήτες, αλλά δεν έχει δώσει καμία διευκρίνιση για την προστασία των διαμενόντων στα διαμερίσματα του προγράμματος (κατά κανόνα ευάλωτοι άνθρωποι) ούτε για τα μέτρα που προτίθεται να λάβει, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να μείνουν άστεγοι και χωρίς κανένα πλαίσιο υποστήριξης. Πολύ περισσότερο δεν έχει εξαγγείλει τυχόν νέα μέτρα, ώστε να εξασφαλιστεί ένα σύστημα υποδοχής με αυτόνομη διαβίωση των αιτούντων διεθνή προστασία και ιδιαίτερα των οικογενειών με ανήλικα παιδιά.

Ωστόσο η σημασία της στήριξης στην αυτόνομη διαβίωση των ξεριζωμένων προσφύγων και μεταναστών, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αναγκαία μέτρα υποστήριξης, υπογραμμίζεται από όλες τις επιστημονικές μελέτες. Η σημασία αυτή αφορά μάλιστα τόσο τους ίδιους που έρχονται απελπισμένοι και κατατρεγμένοι από την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα της εξαθλίωσης και των κάθε είδους επεμβάσεων και πολέμων στις χώρες τους όσο και τους Έλληνες εργαζόμενους και το λαό.

Ταυτόχρονα η απόφαση ολοκλήρωσης του προγράμματος συνεπάγεται τον άμεσο κίνδυνο απολύσεων και απώλειας εργασίας για εκατοντάδες εργαζόμενους που θα μείνουν άνεργοι. Ήδη πολλοί εργαζόμενοι έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με ανάλογες προειδοποιήσεις και ανακοινώσεις.

Η απόφαση της κυβέρνησης έρχεται σε μια περίοδο που το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία με τη ρωσική εισβολή, η δραματική κατάσταση για εκατομμύρια ανθρώπους στο Αφγανιστάν και η επικίνδυνη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δείχνουν ότι τα προσφυγικά κύματα θα μεγαλώνουν. Η χώρα μας εμπλέκεται άμεσα και ολοένα πιο βαθιά σ’ αυτούς τους σχεδιασμούς και ταυτόχρονα εφαρμόζει την ίδια αντιδραστική πολιτική στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό, όπως όλες οι αστικές κυβερνήσεις, με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε.. Δηλαδή εφαρμόζεται μια πολιτική «δύο μέτρων και δύο σταθμών», που διαχωρίζει τους πρόσφυγες σε «πραγματικούς» και «μη πραγματικούς» και οδηγεί στον ενταφιασμό της Συνθήκης της Γενεύης.

Η αιφνίδια μείωση των θέσεων του προγράμματος ΕΣΤΙΑ ΙΙ από τα μέσα Απριλίου και η προετοιμασία για τον οριστικό τερματισμό του στο τέλος του έτους, χωρίς παράλληλα να έχουν ληφθεί μέτρα για την δημιουργία συστημάτων υποδοχής με αυτόνομη διαβίωση των αιτούντων διεθνή προστασία, επιβεβαιώνουν το σχεδιασμό για τον εγκλωβισμό χιλιάδων ξεριζωμένων στις νέες υπερδομές – φυλακές, τις fast truck διαδικασίες απόρριψης των αιτημάτων ασύλου, την ένταση της καταστολής στα σύνορα των απελάσεων και των επαναπροώθησεων, με τη συνδρομή της Frontex, όπως άλλωστε περιγράφονται στο νέο Σύμφωνο της Ε.Ε. για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Αυτή είναι η πολιτική που καθορίζει τη ροή και την «επιλεξιμότητα» των χρηματοδοτήσεων για τα διάφορα έργα και που προκλητικά προβάλλεται ως «βελτιωμένη διαχείριση του Μεταναστευτικού».

Όμως, αυτό που χρειάζεται είναι η προστασία του δικαιώματος των ξεριζωμένων στο άσυλο και στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους, η διασφάλιση της ασφαλούς διαβίωσής τους για όσο διάστημα παραμένουν στη χώρα μας, σε ανοιχτούς και αξιοπρεπείς χώρους φιλοξενίας, σε ξενοδοχεία και διαμερίσματα, καθώς και η δημιουργία συστημάτων κοινωνικής ένταξης για όσους επιθυμούν να μείνουν στην χώρα και γενικά για όλους όσους μένουν στην χώρα.

ΕΡΩΤΑΤΑΙ, ο κ. Υπουργός τι μέτρα προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση ώστε:

– Να προστατευτούν οι άνθρωποι, που μέχρι τώρα διέμεναν στα διαμερίσματα του προγράμματος ΕΣΤΙΑ ΙΙ, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος να μείνουν άστεγοι και χωρίς κανένα πλαίσιο προστασίας και υποστήριξης.

– Να διασφαλιστεί η εργασία των εργαζομένων, που απασχολούνται στο πλαίσιο του προγράμματος και κινδυνεύουν με απολύσεις.

– Να δημιουργηθούν συστήματα υποδοχής με αυτόνομη διαβίωση των αιτούντων διεθνή προστασία, σε συνδυασμό με τα παράλληλα αναγκαία μέτρα υποστήριξης».