Ο ειδικευόμενος γιατρός στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης Δημήτρης Πεϊχαμπέρης περιγράφει ενδελεχώς το πώς βίωσε τον ιό από την πρώτη στιγμή.
Ο ίδιος, έκανε εισαγωγή και μπήκε σε θάλαμο μαζί με άλλους ασθενείς, κάποιοι εκ των οποίων έδιναν αγώνα για να κρατηθούν στη ζωή.
Λόγω της ιδιότητας του, όταν έφτασε στην κλινική ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. Όπως αναφέρει ο Δημήτρης Πεϊχαμπέρης, η κατάσταση ήταν δραματική, ενώ βρέθηκε σε έναν θάλαμο με άλλους τρεις και μάλιστα σε πρόσθετο κρεβάτι.
Μόλις αποφάσισε να κάνει αξονική θώρακος, τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν τους φόβους του, καθώς άνηκε και επίσημα σε εκείνο το 1% του πληθυσμού που χωρίς να αντιμετωπίζει υποκείμενα νοσήματα, που χωρίς να καπνίζει και που ενώ ακολουθεί εδώ και χρόνια ένα αθλητικό τρόπο ζωής είχε την ατυχία να εμφανίσει βαρύτατη πνευμονία Covid19.
Η συγκλονιστική ανάρτηση του:
«Εκεί στην αντίπερα όχθη…
Έκανα ένα ακόμη ντουζ μήπως και πέσει ο πυρετός. Ζαλίστηκα όμως καταφερα να κρατηθώ την τελευταία στιγμή. Δεν άντεχα όμως άλλο… 11ημέρες στο σπίτι σε καραντίνα θετικός στον κορονοϊό περίμενα υπομονετικά κι όμως η πολυπόθητη βελτίωση δεν έλεγε να έρθει. Ώσπου το αποφάσισα, είχε έρθει η στιγμή να πάω στο νοσοκομείο…Μόνο που αυτή τη φορά δε θα φορούσα μάσκα, ούτε ασπιδα πρόσωπου, ούτε προστατευτική στολή. Είχα περάσει στην αντίπερα όχθη…
Η κλινική μας ήταν γεμάτη. Σε ένα θάλαμο για τρεις ήμουν ο τέταρτος σε πρόσθετο κρεβάτι. Η κατάσταση δραματική. Πραγματικός πόλεμος. Αυτή την κατάσταση ζούσα καθημερινά τους τελευταίους μήνες ως ειδικευόμενος γιατρός στην κλινική Covid19 τουΙπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης στην κλινική όπου κι εγώ ο ίδιος πλέον νοσηλευόμουν.
Μέρες τώρα η κατάσταση είχε γίνει ανεξέλεγκτη. Εφημέρευα μέρα παρά μέρα μαζί με όσους συναδέλφους παρέμεναν ακόμη αρνητικοί στον κορονοϊό και το πρόγραμμα αναπροσαρμοζόταν καθημερινά. Οι αριθμοί των εισαγωγών όλο και αυξάνονταν όσο έμπαινε ο Νοέμβρης εμείς όμως μέναμε όλο και λιγότεροι. Το καθημερινό μου πρόγραμμα ήταν 24ωρη εφημερία χωρίς ύπνο, χωρίς διάλειμμα για ξεκούραση και με το ζόρι λίγος χρόνος για νερό και φαγητό. Και φυσικά ύπνος την επόμενη μέρα μέχρι 8-9 το βράδυ για να ξανακοιμηθώ και να εφημερεύσω ξανά την επόμενη ημέρα το πρωί σε συνθήκες που δυσκόλευαν και γίνονταν όλο και ποιο απαιτητικές. Κι όμως δίναμε και δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό μαζί με όλους τους συναδέλφους και τους νοσηλευτές μας εκεί στην πρώτη γραμμή. Ώσπου ήρθε και η δική μου στιγμή να κολλήσω τον ιό και πως να γλυτώσεις εργαζόμενος σε τόσο υψηλό ιικό φορτίο επί μήνες;
Ήταν Κυριακή, προσπάθησα να ξεκουραστώ, ξύπνησα αργά το βράδυ μετά από μια ακόμη δυσκολη εφημερία κι όμως αισθανόμουν ακόμη ράκος… Πονούσα παντού. Έβαλα άμεσως θερμόμετρο. Έδειξε 37.7 και αμέσως κατάλαβα τι είχε συμβεί. Το πρώτο μου τεστ ήταν αρνητικό. Το δεύτερο όμως επιβεβαίωσε τις ανησυχίες μου. Ήμουν κι εγώ επίσημα θετικός. Ένας ακόμη από τους εκατοντάδες επαγγελματίες υγείας που ρίσκαρουν την υγεία τους για το κοινό καλό. Για το καλό των συνανθρώπων τους…
Στο θάλαμο οι ώρες περνούσαν αργά με προσμονή και ανησυχία για όλους. Στη γωνία κοντά στο παράθυρο ο κύριος Γιάννης γύρω στα 55 με ειδική μάσκα επανεισπνοής έδινε τη δική του μάχη εδώ και μέρες. Η οικογένεια του τον καλούσε τακτικά με βίντεο κλίση. Ο ίδιος δεν είχε ακόμη δύναμη να τους μιλήσει. Του μιλούσαν όμως εκείνοι λέγοντας του πόσο τον αγαπούν, πόσο τον σκέφτονται. Δίνοντας του κουράγιο και δύναμη να συνεχίσει να αγωνίζεται για τον ίδιο και για εκείνους… Στο δίπλα κρεβάτι ένας ακόμη κυρίος γύρω στα 65 ετοιμαζόταν να πάρει εξιτήριο μετα από σχεδόν ένα μήνα νοσηλείας.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις για την Εύβοια
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις για την Ελλάδα και τον Κόσμο στο evima.gr