Μητροπολίτης Χρυσόστομος: Δικαίωμα των παιδιών η θρησκευτική αγωγή και υποχρέωση των μεγάλων να τους την παρέχουν

Και πάλι, με ευκαιρία της ενάρξεως του νέου Σχολικού έτους, αυτή τη φορά, επί τάπητος τίθεται το ζήτημα της διδασκαλίας των θρησκευτικών στα Σχολεία.

Αφορμή η γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, η οποία ζητεί, για λόγους ίσης μεταχειρίσεως των Πολιτών, να μην απαλλάσσονται μόνον δια λόγους συνειδήσεως οι αλλόθρησκοι και οι άθεοι από το μάθημα, όπως έχει αποφανθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο είναι το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Χώρας μας, αλλ’ όλοι όσοι θα το επιθυμούσαν για οποιονδήποτε λόγο!

Με την πρόταση, λοιπόν, της Αρχής στη φαρέτρα, οι αυτοχαρακτηριζόμενοι άθεοι και όσοι αγωνίζονται επιμόνως, επί πολλά έτη, να επιτύχουν την αποξένωση των νέων ανθρώπων από την Θρησκεία και την Πίστη στον Θεό, ζητούν να έχουν οι πάντες, ανεξαρτήτως λόγων, δυνατότητα απαλλαγής, με εμφανή τον στόχο της περαιτέρω υποτιμήσεως του μαθήματος και της εν τέλει καταργήσεώς του.

Κρίμα, διότι στο όνομα της υπερασπίσεως ενός «δικαιώματος» λησμονείται ένα σπουδαίο και ουσιαστικό δικαίωμα των νέων ανθρώπων, προβλεπόμενο μάλιστα υπό του Συντάγματος! Πράγματι, η καλλιέργεια της θρησκευτικής συνειδήσεως είναι, κατά τις συνταγματικές επιταγές, ένας εκ των στόχων της Παιδείας!

Ναι, το Σύνταγμα της Πατρίδος μας, στο άρθρο 16 του δευτέρου μέρους του δευτέρου τμήματος, που έχει μάλιστα την εξής αξιοπρόσεκτη επικεφαλίδα: Ατομικά και Κοινωνικά δικαιώματα!! προβλέπει την θρησκευτική αγωγή. Αναφέρει μάλιστα στο ίδιο άρθρο πως η καλλιέργεια της θρησκευτικής συνείδησης αποβλέπει και συντελεί στην διάπλαση των νέων σε ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ και ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ!

Γιατί τότε μερικοί, με Αρχές και Εξουσίες, πολεμούν το μάθημα των Θρησκευτικών, προφασιζόμενοι εν αμαρτίαις, ότι τάχα υπερασπίζονται τα δικαιώματα των παιδιών; Κάνει λάθος το Σύνταγμα, που είναι ο θεμελιώδης νόμος, επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας, όσον αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του Πολίτη, την οργάνωση και τους βασικούς κανόνες λειτουργίας του Κράτους και των θεσμών ή μήπως απλά δεν θέλουν (και με την συνδρομή των Θρησκευτικών) διάπλαση ελεύθερων και υπεύθυνων Πολιτών;

Μα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν κάνω λάθος, σε «Σύσταση» της προς τις χώρες της, συνιστά την διδασκαλία των θρησκευτικών και ομιλεί περί της αναγκαιότητος αυτής της διδασκαλίας!

Ωστόσο, είναι ανάγκη να θυμηθούμε αυτά που σε όλους είναι γνωστά, ότι, δηλαδή, δεν είναι μόνον η Πολιτεία που εκ του Συντάγματος υποχρεούται, εφ’όσον στόχο της έχει την δημιουργία ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών, να υπηρετεί και μάλιστα με σοβαρότητα αυτό το δικαίωμα των παιδιών.

Υποχρέωση μεγαλύτερη έχουμε εμείς οι Ποιμένες της Εκκλησίας, να τρέφουμε και μάλιστα από την βρεφική ηλικία, με το άδολο γάλα της Πίστεως, και να αγκαλιάζουμε με την στροργική μας φροντίδα και αγάπη τα παιδιά που βαπτίζουμε! «Ποίμανε τα πρόβατά μου και βόσκε τα αρνία μου» ζητεί ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Υποχρέωση ανατροφής εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, ακόμη, έχουν οι γονείς, που συχνά, πελαγωμένοι από τις δυσκολίες του βίου και την αγωνιώδη μέριμνα για την εξασφάλιση υλικών αγαθών για την ζωή, αδιαφορούν για την πνευματική τους καλλιέργεια και λησμονούν ότι τα παιδάκια τους έχουν και ψυχή και είναι όντως «ψυχούλες». Δεν ικανοποιούνται μόνο με τα υλικά, όταν η ψυχή είναι άδεια και πεινασμένη από στοργή και πνευματική τροφή!

Υποχρέωση, όχι μικρότερη, λόγω της πνευματικής σχέσεως που δημιουργείται κατά το άγιο Βάπτισμα, έχουν και οι Ανάδοχοι! Αναδέχονται από την κολυμβήθρα του αγίου Βαπτίσματος το νεοφώτιστο Νήπιο, με την σιωπηρή, αλλ’ αληθινή και καταγεγραμμένη στον ουρανό υπόσχεση πως θα μεριμνήσουν για την κατά Θεόν μόρφωση του και την πορεία του μέσα στην Εκκλησία στην οποία εντάχθηκε!

Είναι αλήθεια ότι, ευτυχώς, δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμη πολλοί ευσυνείδητοι λειτουργοί της Παιδείας, αφοσιωμένοι Ποιμένες της Εκκλησίας, ενσυνείδητοι Χριστιανοί Γονείς, Ανάδοχοι ευλαβείς με επίγνωση των πνευματικών και όχι μόνον υλικών υποχρεώσεών τους, αλλά και καλοί μας Συνεργάτες, άνδρες και γυναίκες, εθελοντές και εθελόντριες, που με θυσιαστική διάθεση προσφέρουν με υπευθυνότητα και αγάπη αυτό το ανεκτίμητο έργο.

Και όσοι με αγάπη αληθινή και σοβαρότητα εκδαπανώνται στην ιερή αυτή υπόθεση, η οποία έχει και μεγάλη βοήθεια και μισθαποδοσία Άνωθεν, διαπιστώνουν με χαρά ότι τα παιδιά τους νοιώθουν και ανταποκρίνονται!!!

Είναι, όμως, αναγκαίο να ομολογήσουμε, με συντριβή και ταπείνωση, πως δεν ασχολούμαστε όλοι όσο και όπως θάπρεπε στο να εμπνεύσουμε με το βίωμά μας και όχι μόνον με την παροχή γνώσεων θεωρητικών για την θρησκεία και την Εκκλησία μας, λησμονώντας το «έρχου και ίδε» και το «γεύσασθε και ίδετε»! Με την ανέξοδη μάλιστα και προσβλητική για τα νέα παιδιά μέθοδο της παραπεμπτικότητος, τα αποστέλλουμε αλλού ή αναμένουμε από άλλους να πράξουν το ιερό αυτό καθήκον!

Έτσι είναι σαν να «παίζουμε», συγχωρέστε με, ένα «πινγκ πόνγκ» πετώντας το «μπαλάκι» της ευθύνης ο ένας στον άλλον ή τους άλλους! Με αδικημένα πάντως και πάντα τα παιδιά μας!

Στην αρχή μιας νέας χρονιάς, που η αγάπη του Θεού μας χαρίζει, άς συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, όλοι τις ευθύνες μας! Δεν είναι ακίνδυνο το να παίζει κανείς με το Θεό ούτε φυσικά με τις ψυχές των παιδιών, την στιγμή μάλιστα που τόσοι κίνδυνοι ορατοί και αόρατοι τα περικυκλώνουν και τόσες εγκληματικές πράξεις καθημερινά έχουν πρωταγωνιστές νέους ανθρώπους, ακόμη και ανηλίκους! Το αίμα τους θα μας ζητηθεί από τον Θεό, ανάλογα με τον βαθμό της ευθύνης καθενός μας.

Ενωμένοι, λοιπόν, και αποφασισμένοι, ας υπερασπισθούμε επί τέλους τα αληθινά δικαιώματα των νέων ανθρώπων!!! Τα παιδιά το δικαιούνται! Και εμείς το οφείλουμε!