Σίμος Κεδίκογλου: «Με το εργασιακό νομοσχέδιο η Ελλάδα εναρμονίζεται με τα ευρωπαϊκά δεδομένα»

«Με το εργασιακό νομοσχέδιο η Ελλάδα εναρμονίζεται με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και γίνονται πολλά βήματα μπροστά» τόνισε ο Σίμος Κεδίκογλου κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, επισημαίνοντας, ότι για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται, ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι το πλέον συντηρητικό κόμμα και ο κατ΄ εξοχήν εκπρόσωπος της οπισθοδρόμησης, αποφασίζοντας να συμπαραταχθεί με τους εργατοπατέρες, υιοθετώντας τα συμφέροντά τους.

Ως κορυφαίο παράδειγμα υποκρισίας χαρακτήρισε την αντίδρασή της αξιωματικήςαντιπολίτευσης στην αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή, διερωτώμενος εάν είναι δυνατό να προτιμούν να παραμείνει υπό τον έλεγχο του Υπουργού Εργασίας, του «κοινωνικού οδοστρωτήρα», όπως αρέσκονται να αποκαλούν τον Κωστή Χατζηδάκη και πρόσθεσε: «Βέβαια είναι γνωστή η αλλεργία του ΣΥΡΙΖΑ στις Ανεξάρτητες Αρχές. Ίσως γιατί αρνούνται να εγκαταλείψουν την εκπεφρασμένη επιδίωξή τους να ελέγξουν όλους τους αρμούς της εξουσίας».

Ανέφερε, ότι η Ανεξάρτητη Αρχή της Επιθεώρησης Εργασίας είναι ένα σημαντικό βήμα εξέλιξης, όπως και η δυνατότητα εξ αποστάσεως συμμετοχής στη γενική συνέλευση σωματείου, εκφράζοντας την πεποίθηση, ότι μπορεί να συντελέσει στην αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος, ενισχύοντας τη συμμετοχή, εκτός αν προτιμάνε στην αξιωματική αντιπολίτευση οι αποφάσεις να βγαίνουν με τη βία και τον ξυλοδαρμό, πρακτικές, που όπως είπε, ώθησαν τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων να αποστραφούν τον συνδικαλισμό.

Διερωτήθηκε, επίσης, πως είναι δυνατό να αρνείται η αξιωματική αντιπολίτευση τη ψηφιακή κάρτα εργασίας τη στιγμή που οι εργαζόμενοι περιμένουν αυτή την ψηφιακή εγγύηση των δικαιωμάτων τους, του ωραρίου τους, των υπερωριών τους, της διευθέτησης του χρόνου εργασίας τους, γιατί, όπως είπε,  οι υπερωρίες και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, όπως ορίζουν οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, συνιστούν δικαιώματα των εργαζομένων.

Ακολουθεί αναλυτικά η ομιλία:

«Ας ξεκινήσουμε με μερικούς ορισμούς λέξεων, όπως τους έχει αναρτήσει το Κέντρο Ελληνικής γλώσσας στη ψηφιακή του Πύλη:

Συντηρητικός είναι αυτός που διαφυλάσσει την παράδοση ή είναι υπέρ της διαφύλαξής της σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και αντιμετωπίζει αρνητικά κάθε νεωτερισμό. Είναι ο οπισθοδρομικός, ο αντιδραστικός και όποιο κόμμα υποστηρίζει τις παραπάνω απόψεις είναι συντηρητικής ιδεολογίας.

Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη διαβάζουμε επίσης ότι συντηρητικός είναι αυτός που δεν ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, που δεν αγαπά ή δεν τολμά τις μεγάλες αλλαγές.

Αντίθετα για τον προοδευτικό το Κέντρο Ελληνικής γλώσσας αναφέρει ότι είναι αυτός που τοποθετείται με την πλευρά της προόδου, της εξέλιξης, που τείνει προς αυτήν και την επιδιώκει.

Σύμφωνα δε με τον Μπαμπινιώτηπροοδευτικός είναι αυτός που σχετίζεται με την πρόοδο, αυτός που αγαπά την πρόοδο και γι΄ αυτό ευνοεί ή αξιοποιεί τις νέες ιδέες και έχει ευνοϊκή στάση απέναντι στις αλλαγές.

Βάσει λοιπόν αυτών των επιστημονικών ορισμών το υπό συζήτηση νομοσχέδιο αποδεικνύει για μία ακόμη φορά – ίσως με τον πλέον απόλυτο τρόπο – ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι το πλέον συντηρητικό κόμμα, ο κατ΄ εξοχήν εκπρόσωπος της οπισθοδρόμησης.

Η κοινωνία, αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων, των άμεσα ενδιαφερόμενων δηλαδή, έχουν ήδη κρίνει, έχουν ήδη τοποθετηθεί. Απόδειξη η θλιβερή εικόνα της πρόσφατης γενικής απεργίας. Τα υποτιθέμενα θύματα του «εργασιακού μεσαίωνα» που καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, έλαμψαν δια της απουσίας τους στις σχετικές πορείες.

Το «παρών» έδωσαν ολιγάριθμοι εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα, τους οποίους σημειωτέον δεν αφορά ουσιαστικά το παρόν νομοσχέδιο. Όσο για τη συμμετοχή στην απεργία εκεί ήταν ακόμα πιο θλιβερά τα πράγματα, αφού κινήθηκε σε μονοψήφιους αριθμούς εκατοστιαίων μονάδων.

Μεγάλο θύμα αυτής της απεργίας – πέρα από τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που ταλαιπωρήθηκαν στις μετακινήσεις τους – ήταν το συνδικαλιστικό κίνημα, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης – πριν από σχεδόν μισό αιώνα δηλαδή. Αποδείχθηκε από κοινωνικής πλευράς κλινικά νεκρό, χωρίς καμία σχέση ή διασύνδεση με τις προτεραιότητες της κοινωνίας μας, με τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.

Υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας κάστας επαγγελματιών συνδικαλιστών, μιας συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, που ενδιαφέρεται μόνο να διατηρήσει τα προνόμιά της. Είναι κρίμα γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ένα υγιές συνδικαλιστικό κίνημα. Θέλω να πιστεύω ότι θα αναγεννηθεί, με μεγαλύτερη συμμετοχή, με πιστότερη αντιπροσώπευση, εκφράζοντας πραγματικά τους εργαζομένους.

Το μεγαλύτερο ερώτημα βέβαια αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί αποφάσισε να συμπαραταχθεί με τους εργατοπατέρες, υιοθετώντας τα συμφέροντά τους; Πόσο αποκομμένη είναι από το κοινωνικό γίγνεσθαι, από τις ανάγκες των καιρών; Γιατί εθελοτυφλεί; Γιατί υποκρίνεται;

Κορυφαίο παράδειγμα υποκρισίας θεωρώ την αντίδρασή της στην αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή. Είναι δυνατό να προτιμούν να παραμείνει η Επιθεώρηση Εργασίας υπό τον έλεγχο του Υπουργού Εργασίας; Του «κοινωνικού οδοστρωτήρα» όπως αρέσκονται να αποκαλούν τον Κωστή Χατζηδάκη; Βέβαια είναι γνωστή η αλλεργία του ΣΥΡΙΖΑ στις Ανεξάρτητες Αρχές. Ίσως γιατί αρνούνται να εγκαταλείψουν την εκπεφρασμένη επιδίωξή τους να ελέγξουνκάποια στιγμή «όλους τους αρμούς της εξουσίας».

Ας μη βαυκαλίζονται. Η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Με ανεξάρτητες αρχές, με διάκριση των εξουσιών. Η Ανεξάρτητη Αρχή της Επιθεώρησης Εργασίας είναι ένα σημαντικό βήμα μπροστά.

Σημαντικό βήμα μπροστά είναι και η δυνατότητα εξ αποστάσεως συμμετοχής στη γενική συνέλευση σωματείου. Προσωπικά πιστεύω ότι μπορεί να συντελέσει στην αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Θα ενισχύσει τη συμμετοχή, θα είναι πιο αντιπροσωπευτικές οι αποφάσεις.

Εκτός και αν προτιμάτε οι αποφάσεις νασυνεχίσουν να βγαίνουν με τη βία και τον ξυλοδαρμό, με τον τσαμπουκά. Να θυμάστε όμως ότι αυτές οι πρακτικές ώθησαν τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων να αποστραφούν τον συνδικαλισμό.

Έχει γίνει σαφής η αδυναμία σας στους εργατοπατέρες, αλλά είναι δυνατό να θέλετε να έχουν μεγαλύτερη προστασία από τις έγκυες γυναίκες; Να προστατεύονται ακόμα και σε εμπλοκή σε βιαιοπραγία εναντίον συναδέλφου; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι αυτά τα σιχαίνεται ο κόσμος;

Δεν αντιλαμβάνεστε ότι οι πολίτες απεχθάνονται την ομηρεία τους όταν γίνονται απεργίες σε υπηρεσίες κοινής ωφέλειας; Ότι πρέπει να υπάρχει ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία; Δεν διδαχθήκατε τίποτα από τα πρόσφατα γεγονότα στο λιμάνι του Πειραιά; Είναι δυνατό να επιμένετε ότι πρέπει να μπορεί να επαναπροκηρύσσεται απεργία άμεσα η οποίαέχει κηρυχθεί παράνομη από δικαστήριο; Τι είναι οι δικαστικές αποφάσεις; Κουρελόχαρτα;

Και σε επιβεβαίωση της κοινωνικής αναλγησίας, αλλά και της έλλειψης στοιχειώδους ευφυΐας που διακρίνει τους εργατοπατέρες, ήρθε η χθεσινή απόφαση της ΑΔΕΔΥ να κηρύξει γενική απεργία αύριο, προκαλώντας εμπλοκή στις γενικές εξετάσεις των μαθητών.

Ύστερα απ’ όλα όσα πέρασαν τα παιδιά με την πανδημία, να πιαστούν και απεργιακοί όμηροι. Μόνο μετά την πάνδημη κατακραυγή που υπήρξε, αλλά και τη δικαστική προσφυγή της υπουργού Παιδείας, εδέησαν οι εργατοπατέρες να επιτρέψουν τη διεξαγωγή των εξετάσεων. Πολύ καθυστερημένα αφού έφαγαν μεγάλο κράξιμο.

Είναι δυνατό κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αρνείστε τη ψηφιακή κάρτα εργασίας; Ξέρετε πόσοι εργαζόμενοι περιμένουν αυτή την ψηφιακή εγγύηση των δικαιωμάτων τους, του ωραρίου τους, των υπερωριών τους, της διευθέτησης του χρόνου εργασίας τους;

Γιατί οι υπερωρίες και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, όπως ορίζουν οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, συνιστούν δικαιώματα των εργαζομένων – και επειδή έχει υπάρξει μεγάλη (και συνειδητή πιστεύω) διαστρέβλωση, ας ταδούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Πρώτα απ΄ όλα δεν υπάρχει θέμα 8ώρου. Είναι κατοχυρωμένο στον ευρωπαϊκό κοινωνικό χάρτη, είναι θεσμός κατοχυρωμένος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από κει και πέρα υπάρχουν δύο θεσμικές ρυθμίσεις, οι υπερωρίες και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Παρά το άγριο τρολάρισμα που υπήρξε, δυστυχώς και εντός κοινοβουλίου, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται σε ρεπό. Πληρώνονται σε λεφτά, 40% παραπάνω και μόνον υπό τον όρο να συμφωνήσουν οι εργαζόμενοι. Και η ψηφιακή κάρτα εργασίας είναι – μεταξύ άλλων – και εγγύηση αυτής της πληρωμής.

Αντίστοιχα, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας γίνεται με αίτημα του εργαζομένου, εάν επιθυμεί να συνδυάσει διαφορετικά την επαγγελματική και την οικογενειακή του ζωή. Είναι δικαίωμά του.

Είναι πολλές ακόμα οι διατάξεις που θα ήθελα να αναφερθώ – για την τηλεργασία, τη διευρυμένη προστασία από απόλυση, για την ενάσκηση δικαιωμάτων, για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, για τους νέους που δουλεύουν στα delivery και στα courier, για τους αυτοαπασχολούμενους, για τις γονικές άδειες και του πατέρα και της μητέρας – αλλά ο χρόνος δυστυχώς δεν επαρκεί.

Με το νομοσχέδιο αυτό γίνονται πολλά βήματα μπροστά στον εργασιακό τομέα. Η Ελλάδα εναρμονίζεται με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και για να επανέλθω στους επιστημονικούς ορισμούς που ανέφερα στην αρχή, με το νομοσχέδιο αυτό αποδεικνύεται ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι συντηρητική και οπισθοδρομική και η κυβέρνηση είναι προοδευτική.

Σημεία των καιρών…»